Gij zult niet delen

Downloaden mag want muziek is te duur, luidde de kop van een nieuwsbericht dat ons afgelopen week bereikte. Het ging om de conclusie van een onderzoek dat Planet Internet had laten uitvoeren.

'Bijna de helft van de Nederlanders die wel eens muziek downloaden doet dit ‘illegaal’, dat wil zeggen, zonder te betalen. En hoewel ruim 40 procent dit diefstal noemt, zegt driekwart van de ondervraagden hiertegen geen morele bezwaren te hebben, vooral omdat ze muziek en films in de winkel te duur vinden’, vat Elsevier samen.

Illegaal? Ik heb altijd begrepen dat het volkomen legaal is om muziek of films te downloaden via bijvoorbeeld peer-to-peer programma’s. Het is alleen verboden om bestanden waarop auteursrechten berusten aan te bieden. Inderdaad, downloaden mag, uitwisselen niet. Dat je door het gebruik van zo’n peer-to-peer programma ook direct uploader wordt, zoals sommige bronnen beweren, klopt niet. Je kunt zelf bepalen of je iets deelt of niet. Dat is in elk geval bij Soulseek zo.

Hoe dan ook, dat muziek en films te duur zijn, daar ben ik het niet mee eens. Een nieuwe film kost op dvd rond de 20 euro, na een paar maanden zakt die prijs doorgaans naar 10 of 5 euro. Ik vind dat schappelijk. Muziek zakt meestal niet veel verder dan 10 euro. Een nieuw cd kost tussen de 15 en 20 euro. Tsja, ik heb het er voor over. Sommige mensen niet. Die kopen liever een Replay-spijkerbroek voor 150 euro.

De grote filosoof Hans Breukhoven beklaagde zich ooit over mensen die muziek te duur vinden. Aan een cd werken een stuk of dertig, veertig man (van opnameproductie tot fabricage). Die moeten allemaal betaald worden. Dan is 20 euro niet eens zo heel veel, zo berekende hij. Hij vergeleek het met het Nederlands boek, dat een vaste (redelijk pittige) prijs kent. Daar werken veel minder mensen aan, meende hij, maar daar hoor je zelden iemand over.

Ik snap die vaste boekenprijs ook niet helemaal. Het schijnt dat bij het afschaffen van de vaste boekenprijs de betere boekhandel zou verdwijnen, omdat die niet meer kan concurreren met grote ketens die voor lage prijzen bestsellers gaan aanbieden en weinig investeren in service. De boeken die maar door een kleine groep mensen worden gelezen, zouden daardoor mee verdwijnen met de gespecialiseerde boekhandelaar.

Wel steekt men in dit pleidooi voor de vaste boekenprijs, uitvoerig de loftrompet over de gulzigheid waarmee Nederlanders boeken kopen en de diversiteit van hun aankopen. We lezen als gekken, het aanbod is enorm. Wel hebben veel titels een beperkte afzetmarkt.

Bij afschaffing van de vaste prijs blijft die afzetmarkt wel bestaan, alleen de verkoper zou verdwijnen. Is het echt onmogelijk voor uitgevers om via een ander weg de koper te vinden, ervan uitgaande dat veel boekhandelaren failliet zouden gaan.

Ik blijf boeken namelijk verdomd duur vinden. Maar ja, ik koop dan weer voor 150 euro per maand cd’s.

Kan ik hier pinnen?

Het moge duidelijk zijn: terroristen zijn geen criminelen.

Veroordeelde criminelen zijn na het uitzitten van hun straf immers weer welkom om zich bij de rest van de vrije samenleving te voegen. Terroristen zijn na een paar jaar brommen niet per definitie terrorist-af.

De staat moet hen dus alle financiële armslag ontnemen. Zo is het namelijk afgesproken in VN-resolutie 1373. Wie weer gebruik wil kunnen maken van de Postbank-hypotheekadviseur, moet wachten tot de AIVD beslist dat hij of zij geen terroristisch risico meer vormt. Zelfs Leen van Frisia ('financieringen') kan gebrandmerkte terroristen niet aan een nieuwe keuken of badkamer helpen.

De advocaten van de Hofstadleden zijn uiteraard ontstemd, al zijn niet al hun argumenten even steekhoudend. Zo is volgens Plasman, raadsman van onder andere Mohammed B., ‘de VN-resolutie bedoeld tegen individuen en organisaties die de terroristische activiteiten van de Talibaan en Al-Qaeda (mede-)financieren.’

Het zal best dat die resolutie is opgesteld en aangenomen met Al-Qaeda in gedachten, maar Al-Qaeda noch de Talibaan wordt er in genoemd.

Ook vindt Plasman dat de rechter door de autoriteiten ingelicht had moeten worden over deze sanctiemaatregel. ‘Dan had de rechter er rekening mee kunnen houden bij de bepaling van de strafmaat. En misschien had hij voorzichtiger geoordeeld over deelname aan een terroristische organisatie.’

Helaas, de maatregelen staan los van het strafrecht, aldus een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. De AIVD treedt in deze dus op als aanklager en het kabinet als rechter. Zij bepaalt of en wanneer, op advies van de AIVD, de sanctie wordt opgeheven. Vrijspraak door de strafrechter had het opleggen van de sanctie dus niet in de weg gestaan. Waarom men dan wachtte met het opleggen ervan tot de Hofstadleden werden veroordeeld, is mij een raadsel. De sanctie staat toch los van het strafrecht, en de AIVD was toch al langer op de hoogte van de terroristische dreiging die van de leden uitging? Hebben we al die tijd toegestaan dat terroristen hun snode plannen financieren!

Dat een van de advocaten vreest dat de sanctie zijn cliënt de criminaliteit indrijft, lijkt me alleen maar een voordeel. Hoe eerder de AIVD constateert dat een voormalig Hofstadlid zijn dagen vult met autokraken en berovingen, hoe eerder hij zijn eerlijk gestolen geld weer op een rekening kan storten. Het terroristisch gevaar is immers geweken.

Slaap zacht.

Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach en Komt dat Allen Zien!

Weer of geen weer, aansprekende artiesten of niet, ondergetekende gaat elk jaar trouw naar Bevrijdingspop in Haarlem.

Meestal moet ik mijn plezier halen uit het weerzien met oude bekenden en de verdovende werking van lauw festivalbier.

Maar komende editie wordt een mijlpaal in mijn persoonlijke Bevrijdingspop-historie.

Waarom? Omdat Ramses Shaffy zijn opwachting zal maken!

Hoera!

Nou is Ramses voor mij meer dan een zanger wiens werk ik, eerlijk is eerlijk, nauwelijks ken. Ik woon namelijk tegenover een verzorgingshuis waar hij zijn dagen slijt. Vrijwel elke avond zit dit levende monument in de italiaan op de hoek, met een sigaret en een halflege fles rode wijn. Op straat ondersteunt een looprek zijn zwakke gestel. Soms meen ik een blik van herkenning in zijn troebele ogen te zien, wanneer onze wegen elkaar kruisen. Het zal ongetwijfeld mijn verbeelding zijn.

In elk geval vind ik hem een ontroerende verschijning, de verpersoonlijking van levensgenot.

Op 5 mei kunnen wij allen van hem genieten. Ik kijk er nu al naar uit. Mijn huidige Bevrijdingspop-hoogtepunt is namelijk een optreden van Boyzone.

U begrijpt mijn enthousiasme dus.

Terug in den Tijd

Schrik niet, dit blog isch niet oovergeenoomen door miinischter Donner.

Ik heb mijn tekschten geewoon laaten ver-dickboschiifeeeren.

Dick Bos, zegt u, dat wasch toch die voooroorlogsche deetectiive, die met den noodiige jiu-jitschuubeeweegingen allerlei geschpuisch aanpakte?

Preeciesch, en Dick Bosch isch daar dusch eenen paaroodie op.

Geeschteelijke vaadersch zijn teekeenaarschduoo Windig & Den Jong, die we naatuurlijk alleemaal kennen van Heinz.

Dus doe alsch ik en ver-dickboschiifeer uw tekschten (bij voorkeur interne bedrijfschmail).

Stemmingmakerij

Oei, Wilders en Verhagen zijn boos. De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) schrijft in een rapport dat Wilders en Verhagen zich schuldig maken aan 'islam-bashen' en stemmingmakerij.

WRR-onderzoeker Schoonenboom zegt over uitlatingen van Verhagen over de sharia: ‘Ik weet niet of het onwetendheid is of moedwil, maar het klopt niet en is onverantwoord.’

Verhagen is hierover not amused: ‘De WRR moet wetenschap bedrijven, geen politiek’, zo staat te lezen in Elsevier.

Nou heb ik het rapport (nog) niet gelezen, maar vooruitlopend op de zaken kan ik alvast stellen dat de conclusies van het rapport niet per definitie onwetenschappelijk zijn.

In het decembernummer van Analyses of Social Issues and Public Policy konden we immers (weer eens) lezen dat taal mensen hun perceptie (in dit geval van terrorisme) verregaand kan beïnvloeden. Niet verrassend misschien, maar wel wetenschappelijk onderzocht.

Iedereen die het idee heeft tegen wil en dank te zijn beïnvloed door ‘islam-bashers’, verwijs ik naar deze tekst van Tom Waits. Werkt bij mij in ieder geval als een effectief tegengif.

Boeven Vangen

Remkes wil de prestatiecontracten van de politie wijzigen, om zo een einde te maken aan het zogenaamde bonnenquotum. Gejuich alom, niet in de laatste plaats bij de burger. Want wie is er nog nooit bekeurd zonder te denken, dan wel te roepen: ‘Ga toch boeven vangen!’

Wannabe-lijsttrekker Verdonk zal zich ook wel in het plan kunnen vinden. Een van haar spaarzame en weinig originele slogans is immers: de agent moet weer de straat op.

Bij de Amsterdamse politie zitten ze nu juist middenin een proces om agenten meer achter de computer te krijgen. Digitale informatie wordt daar in toenemende mate een wapen in de strijd tegen de misdaad. Dit weet ik omdat ik onlangs voor mijn werk iemand van de Amsterdamse politie interviewde. Een gevleugelde uitspraak binnen het korps is nu ‘Boeven vangen doe je vanachter de computer.’

Wellicht kan de moderne agent met een BlackBerry de straat op. Dan is iedereen tevreden.

Vieze mannen

Omdat ik mijn huidige woning in Amsterdam binnenkort moet verlaten en ik nog niets anders heb, reageer ik wel eens op een advertentie op marktplaats. Door schade en schande wijs geworden, weet ik dat het weinig goeds betekent als je naar een mobiel nummer belt en diegene niet opneemt met zijn of haar voor- en achternaam, maar met een geblaft: ‘Ja?!’ In dat kader wil ik u het volgende gesprek niet onthouden dat zich enige tijd geleden voltrok. Ik had een advertentie op marktplaats gezien voor een woning die tot de verbeelding sprak. Ik dus bellen…

(tuut…tuut)
Hij: ‘Ja?!’
Ik: ‘Goedendag, met … (naam). Ik bel voor de advertentie op marktplaats voor de studio.’
Hij: ‘Ben je student of werk je?’
Ik: ‘Ik werk.’
Hij: ‘Waar werk je?’
Ik: ‘In de regio Amsterdam.’
Hij: ‘Wat doe je?’
Ik: ‘Eh…maakt dat uit? Ik heb een vaste baan.’
Hij: ‘Wat doe je dan?’
Ik: ‘Ik werk bij een redactiebureau.’
Hij: ‘Wat is dat?’
Ik: ‘Zeg, waar is de studio eigenlijk?’
Hij: ‘Aan de Keizersgracht.’
Ik: ‘?’
Hij: ‘Aan de Keizersgracht, dat is…’
Ik: ‘Ja, ik weet waar het is, maar…’
Hij: ‘Hoe oud ben je?’
Ik: ‘25.’
Hij: ‘En heb je al een vriendin?’
Ik: ‘Eh…ik denk dat ik maar weer eens verder ga zoeken.’
Hij: ‘O. Want?’
Ik: ‘Goedendag.’

Ik was dus behoorlijk opgelucht toen ik vandaag weer eens op iets reageerde, en er opgenomen werd door een welbespraakt heerschap die zijn volledige naam direct vermeldde en mijn telefoontje zakelijk afhandelde. Volgende week hoor ik of ik word uitgenodigd voor een bezichtiging. Tot die tijd is mijn vertrouwen in het reageren op advertenties weer enigszins hersteld. Maar de volgende keer dat ik een type van duister allooi aan de lijn krijg, ga ik gewoon in de tegenaanval: ‘Zeg, heeft u zelf wel een vriendin? En mag ik vragen hoe ú aan de kost komt?´

geschiedenis schrijven

Vandaag is een historische dag. Vandaag heb ik een blog aangemaakt. Mijn leven zal voorgoed veranderd zijn. En ik zal de wereld ervan op de hoogte houden. Vanaf nu.