Weer of geen weer, aansprekende artiesten of niet, ondergetekende gaat elk jaar trouw naar Bevrijdingspop in Haarlem.
Meestal moet ik mijn plezier halen uit het weerzien met oude bekenden en de verdovende werking van lauw festivalbier.
Maar komende editie wordt een mijlpaal in mijn persoonlijke Bevrijdingspop-historie.
Waarom? Omdat Ramses Shaffy zijn opwachting zal maken!
Hoera!
Nou is Ramses voor mij meer dan een zanger wiens werk ik, eerlijk is eerlijk, nauwelijks ken. Ik woon namelijk tegenover een verzorgingshuis waar hij zijn dagen slijt. Vrijwel elke avond zit dit levende monument in de italiaan op de hoek, met een sigaret en een halflege fles rode wijn. Op straat ondersteunt een looprek zijn zwakke gestel. Soms meen ik een blik van herkenning in zijn troebele ogen te zien, wanneer onze wegen elkaar kruisen. Het zal ongetwijfeld mijn verbeelding zijn.
In elk geval vind ik hem een ontroerende verschijning, de verpersoonlijking van levensgenot.
Op 5 mei kunnen wij allen van hem genieten. Ik kijk er nu al naar uit. Mijn huidige Bevrijdingspop-hoogtepunt is namelijk een optreden van Boyzone.
U begrijpt mijn enthousiasme dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten