Vliegveld Punta Cana, Dominicaanse Republiek.
‘Psst. Zeg, eh, het is misschien een beetje een rare vraag, en als je het niet wilt, moet je het gewoon zeggen hoor, ik bedoel, ik wil je niks opdringen ofzo, maar eh.., nou ja, waar het op neerkomt, en nou niet schrikken, het is een volstrekt vrijblijvend verzoek dus, maar zou jij misschien 20 kilo coke voor ons naar Nederland willen smokkelen? We zitten namelijk nogal omhoog, snap je; ons komt het nu even niet zo goed uit.’
‘Nee jôh, natuurlijk doe ik dat. Geen enkel probleem. Graag zelfs. Ik weet hoe moeilijk die dingen soms kunnen zijn. Doe ik voor je.’
‘Ah, top. Ik wist dat je het begrijpen zou. Hierzo, ik heb het voor je in een koffer gedaan.'
'Oei, da’s nog knap zwaar, zeg.'
'Ja, wel vanuit je knieën tillen, hè. Anders gaat je rug kapot. Nou, nogmaals hartstikke bedankt.'
‘Graag gedaan hoor. Zeg, ik moet rennen; m’n vlucht vertrekt. Dag!'
'Goeie reis!'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten