Bericht van het front

Hier in het bedrijf waar ik werk, is een even crue als fascinerend sociaal-psychologisch experiment aan de gang. Met het oog op de naderende ijstijd is namelijk ooit besloten om geen airco te installeren. Bij eventuele en vooral onvoorziene warmte, zo redeneerde men, moeten de werknemers maar gebruik maken van een beperkt aantal ventilatoren. U weet wel, van die warme-luchtverplaatsers.

Nu doet zich de boeiende situatie voor dat sinds die beslissing de groei van dit bedrijf gelijke tred heeft gehouden met de opwarming van de aarde. Probleem is echter dat het aantal ventilatoren nagenoeg gelijk is gebleven.

De economen onder u begrijpen het: de vraag is groter dan het aanbod. En de psychologen onder u voelen hem al aan komen: de ooit zo harmonieuze wekvloer is veranderd in een bloedig strijdtoneel waar de een-voor-allen-mentaliteit heeft plaatsgemaakt voor een moordlustige overlevingsdrang. Tv-kijkers onder u moeten wellicht aan de reclame denken van de jongen met het blikje Chocomel, die achtervolgd wordt door hordes bloedmooie vrouwen die het allen op zijn blikje hebben voorzien. Mijn situatie is momenteel vergelijkbaar, met het verschil dat de Chocomel is ingeruild voor een ventilator, en dat de plaats van de bloedmooie vrouwen is ingenomen door schuimbekkende en in een delirium verkerende psychopaten.

Ik tik dit stukje vanuit mijn schuilplaats: een doos in het magazijn. Een ventilator wuift mij zachtjes warme lucht toe. Maar het is stilte voor de storm. Deze haven kan niet eeuwig veilig blijven.

God en Gerrit Hiemstra, laat het weer kouder worden!