De D is van Democratie, de P is van PR

Naar aanleiding van Donners uitspraken, waarmee hij de democratische deur voor de sharia op een kier houdt, staan er vanavond twee essays in het NRC. In het ene bundelen Joost Eerdmans en Marco Pastros hun krachten, in het andere doet PvdA’er Jeroen Dijsselbloem van zich spreken.

Eerdmans en Pastrors gaan los door te concluderen dat ‘een aantal Nederlandse grondrechten onvervreemdbaar in constitutioneel beton moet worden gegoten.’ Dijsselbloem doet het rustiger aan. Als een volleerd politicus bouwt hij zijn betoog op met zinsneden als ‘Ten eerste’ en ‘Ten tweede’. Dijsselbloems ten eerste komt overeen met de betonnen conclusie van Eerdmans en Pastors: aan bepaalde grondrechten mag niet worden getornd.

Maar waarom eigenlijk niet? De grondwet is geen Bijbel. Of Koran. Gelukkig niet zeg! Normen en waarden veranderen, onttrekken zich niet aan revisie of uitbreiding. De wereld draait door, mag de grondwet dan mee veranderen? Kijk, ik ben ook niet voor de invoering van de sharia. En Donner is dat ook niet, vermoed ik. Zolang het strafrechtelijk in orde is (wat ook ik in het geval van de sharia betwijfel), is de democratische weg vrij.

Dijsselbloems tweede punt is het vermeende effect van Donners uitspraken op de ‘toch al levende spanningen in de samenleving.’ Volgens hem zullen moslims de komende dagen weer in de verdediging worden gedrongen.

Wordt het nu niet eens tijd dat moslims zich niet langer aangesproken voelen door het bestaan van geloofsidioten en extremisten. En nog meer dan dat, wordt het niet eens tijd dat wij moslims niet langer aanspreken op het bestaan van geloofsidioten en extremisten. Wat kan mij het schelen wat Mohammed met de pet van de sharia vindt? Ja, als hij voor is, mag zich melden, bij voorkeur bij de AIVD, want dan wordt zijn mening pas echt relevant.

Dijsselbloems derde punt is dat het CDA klaarblijkelijk nog altijd worstelt met haar houding ten opzichte van de islam in Nederland. Mijns inziens worstelt het CDA met haar houding ten opzichte van religie an sich in Nederland. De scheiding tussen kerk en staat is nou eenmaal wat diffuus binnen het CDA. Of in ieder geval, men worstelt met de vraag hoeveel ruimte het geloof moet hebben.

Dijsselbloem heeft gelukkig de wijsheid in pacht. Een wijsheid die weer ouderwets betuttelend is. Nederland moet, zo betoogt hij, ‘de komende jaren de ontwikkeling van een gematigde islam actief ondersteunen om radicale opvattingen zo min mogelijk kans te geven.’ Met andere woorden: de burger kan niet voor zichzelf denken en moet bij de hand worden genomen op weg naar het ware woord.

Dat is eigenlijk een bijzonder christelijke opvatting. En o zo des PvdA. Geef mij dan maar de spierballenretoriek van Eerdmans en Pastors. Die doet het tenminste nog goed op een tegeltje.