This just in (2)

AMERIKANEN HEBBEN GEEN BEHOEFTE MEER AAN INTERNET. Zo, da's een prikkelende kop. Wat volgt is een nogal slecht geschreven bericht over een nogal nietszeggend onderzoek . Lees, lach en huiver.

Super

Super: dat is een woord waar je mee aan kunt komen in verkiezingstijd. Super is goed. Super is beter. Super is…super.

Daarom kwam Mark- ik wil een vriendin- Rutte onlangs met het plan voor supersnelwegen. Dat zijn interstedelijke snelwegen zonder afslagen. Die dragen bij aan het terugdringen van de files. Dat is zeker super.

Helaas ben ik zo'n automobilist die, gehinderd door een beperkt verstandelijk vermogen, nog wel eens een afslag mist. Heel vaak een afslag mist zelfs. Met supersnelwegen zou dat tot het verleden behoren. Maar dan zit je wel gelijk in een andere stad, en voor je dáár weer uit bent…

Gelukkig is het vooralsnog verkiezingsretoriek. Maar Carla Peijs, is die nou voor of tegen?

This just in

Vanaf heden zal ik hier met nog minder regelmaat posten. Daar staat tegenover dat u mijn verrichtingen vanaf vandaag ook op Sargasso kunt volgen. Overigens houdt het een met het ander verband.

The curse of the bad science

Toegegeven, ik ben mij wild geschrokken toen ik gisterenmorgen in de trein de Metro opensloeg. PIRATERIJ TREFT HELE ECONOMIE, luidde de alarmerende kop. Ik kon ternauwernood een hartaanval afwenden. Gaat het net weer een beetje beter met de economie, ben je nietsvermoedend op weg naar je baan waarmee je met hard werken een schamel middeninkomen bijeen sprokkelt, krijg je dit. Balkenende heeft de Gouden Eeuw nog niet aangeroerd, of ja hoor, we worden al weer door piraten bestolen!

Ik keek verschrikt om mij heen of ook de rest van de coupé in shock verkeerde, maar Koning Middeninkomen zat op z’n dooie gemak het krantje te lezen. Toen ik voldoende moed had verzameld om verder te lezen, begreep ik waarom. Ten eerste bleek het te gaan om de Amerikaanse economie. Die wordt zwaar getroffen door filmpiraterij, zo luidde de conclusie van een onderzoek. Illegale kopieën, enzo. U weet wel, die Mandrijns nagesynchroniseerde versie van Titanic die u in Thailand voor 50 dollarcent op de kop tikte.

Maar goed, als het slecht gaat met Amerika, gaat het slecht met ons, denk ik dan. Genoeg reden tot ongerustheid dus. En het gaat om grof geld. De Amerikaanse industrie loopt door illegale kopieën 20,5 miljard dollar mis, stellen de onderzoekers. Zonder illegale kopieën zou de VS 141.000 banen rijker zijn. En dat zijn dus niet alleen banen in de filmindustrie, nee, in de totale industrie.

Maar reeds in de tweede alinea kwamen de sussende feiten aan het licht. Het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van de Motion Picture Association America. Dat is een propagandavereniging die verwoed strijdt voor auteursrechten. Daarnaast beslissen ze ook nog even welk leeftijdsadvies films krijgen, wat de tere filmkijkerziel wel en niet verdragen kan. Daar is nu trouwens een film over gemaakt. Maar dat terzijde.

Het onderzoek is uitgevoerd door The Institute for Policy Innovation (IPI). Da’s ook al zo’n fijne club. Ze werken alleen met financieringen uit het bedrijfsleven. En het zijn vrienden van de tabaksindustrie. Van mij mogen ze, maar met onafhankelijk onderzoek heeft het niets te maken.

Waarom Metro het moreel met dit soort onzinnige berichten moet teisteren, is mij dan ook een raadsel. Ze hebben zelfs nog een Nederlander bereid gevonden tot commentaar. Stichting Brein mag opdraven. Waarom ook niet. Bij monde van directeur en nieuwbakken onderzoeker Tim Kuik, verklaart Brein dat ook Nederland veel geld misloopt. ‘We hebben onderzocht wat Nederlandse consumenten aan illegale films besteedden’, doceert Kuik. ‘Vorig jaar is dat 130 miljoen euro geweest. Dat loopt de Nederlandse markt dus mis.’

Ach natuurlijk. In een wereld zonder piraterij had de consument dat volledige bedrag aan andere zaken besteed. Aan legale films vooral. Dat lopen we nu dus mis. Kielhalen die onverlaten! Dood aan Jack Sparrow en zijn dvd-brander!

Maar geldverspilling is ook een halsmisdaad. En hoeveel rechtschapen onderzoekers zitten wel niet zonder baan door IPI en kornuiten? Dat zou Metro eens aan de kaak moeten stellen. Want hier heeft niemand wat aan.

Zijn woorden benne groot

Tijdens de Algemene beschouwingen typeerde Verhagen Balkenende als een ‘degelijke leider met degelijke resultaten.’ Dat past natuurlijk in de partijpolitiek. Binnen het CDA heeft men ooit besloten om Balkenende als betrouwbaar en koersvast in de markt te zetten. Zeer tegen de zin van Balkenende zelf. Die wil liever megalomaan zijn; fantaseert erover op onverschrokken wijze het burgergemoed aan te zwengelen met populistische retorica. De massa bespelen, dat is wat Jan Peter wil. Hij heeft zijn buik vol van de sleetse normen en waarden, van de eeuwige sterke schouders en zware lasten, van het zouteloze zoet en zuur.

Balkenende wil vlammen. Boos worden. En dan denkt hij niet aan de routineuze agitatie van iemand als Wolfgang Amadeus Wilders, maar aan de gracieuze en gecontroleerde woede die Bill Clinton onlangs liet zien op Fox. In het hol van de leeuw de vijand met open vizier bestrijden. Daar kan Wilders alleen maar van dromen, nadat hij ’s avonds tussen twee beveiligingsbeambten in slaap is gesukkeld. Maar voor Jan Peter is het een haalbaar ideaal.

Onlangs heeft hij al kunnen oefenen. In Afghanistan. Net toen daar onze jongens zich afvroegen waarvoor ze ook al weer hun leven aan het wagen zijn, stapte Balkenende uit z’n Airwolf om eens even een vurig betoog te houden. Alles liep op retorische rolletjes, totdat de tovenaarsleerling besloot om de leus ‘Dank je de koekoek!’ in de strijd te gooien. Die kende hij nog van oma. Deed het altijd goed, zo meende hij zich te herinneren. Helaas is het geen zinsnede waarmee je bonkige militairen inspireert tot grootse daden. Mannen die Rambo 3 eindeloos herkijken, er een fles petroleum bij leegdrinken en tandeloos lachen tijdens de martelscènes. Gelukkig staat de toespraak niet op Youtube. Dus is het nooit gebeurd. Maar de beteuterde gezichten van de soldaten staan JP nog altijd helder voor de geest.

Tijdens de Algemene beschouwingen zag Balkenende kans om zich te revancheren. Om eens ouderwets uit z’n staatsvaderlijke slof te schieten. Nu moet ik visie tonen, dacht hij vooraf nog, kom op tijger; denk groot! Dus toen een of andere linkse onverlaat over kleine lettertjes begon, ging hij los.

‘Ik begrijp niet waarom jullie er zo negatief en vervelend over doen. Laten we blij zijn met elkaar. Laten we zeggen: Nederland kan het weer: die VOC-mentaliteit. Over grenzen heen kijken. Dynamiek! Toch?’

Hoppa! De economie heeft nog niet aangezet tot herstel, of meneer begint al over de Gouden Eeuw. Dat is geen degelijkheid, dat is onversneden opportunisme. Van het soort waarop de groten der aarde het gebruiksrecht hebben. Zie je wel, hij kan het best. Dus kan iemand die man even flink boos maken, daar heeft hij recht op. En wij ook.

Mededeling van narcistische aard

Wegens persoonlijke beslommeringen is het hier wat stil geweest de laatste tijd. Iets met goden die mij minder gunstig gezind waren, iets met zak en as, een dekbed dat ik dag en nacht over mij heen getrokken hield, een fles whisky, een drankprobleem, een vrouw die er dientengevolge vandoor ging, arbeidscontracten die ontbonden werden omdat ik niet meer op mijn werk verscheen, iets met aids, ebola en bankroet. Kortom, iets met poep aan de knikker. Een geestelijke implosie, categorie Nietzsche; in mijn geval helaas niet voorafgegaan door epistels met eeuwigheidswaarde.

Maar ze krijgen mij er niet zomaar onder. Ben je nou gek. Ik bind gewoon in, laat mij onderdrukken en afzetten, waarna ik vrolijk verder leef. Zo! Dat zal ze leren! Schorem.

Ik heb mijzelf dus weer bijeen geraapt, ben met hernieuwde moed de boze buitenwereld tegemoet getreden. En wat doe je dan als weldenkende, veel te hoog opgeleide westerling? Juist, je klikt de porno weg en gaat eens op Google kijken wat voor wereldnieuws je eigenlijk gemist hebt tijdens je crisis.

En dan blijkt de geest nog wankel. Want onderstaand bericht kwam harder aan dan mij lief is.

ROME (ANP) - De ontmoeting tussen paus Benedictus XVI en de ambassadeurs van moslimlanden was een stap in de goede richting. Dat heeft de Turkse grootmoefti Ali Bardakoglu gezegd in een interview met de Italiaanse krant La Repubblica, dat dinsdag is gepubliceerd.

Juist ja: een grootmoefti. Oh, het viel u nog niet op? Nou, mij wel. Een grootmoefti dus. Wat de hel is dat?! Daar sta je dan, met je weldenkendheid, met je opleiding, en vooral met je goede bedoelingen. Een grootmoefti. Het zegt je niets. Ja, je vermoedt iets. Maar het is toch vooral twijfel die toeslaat, beschaving die afbrokkelt. ‘Ik ben er echt even uitgeweest’, stamel je terwijl je hand onwillekeurig naar de fles whisky en het dekbed zoekt. Volgende keer maar twee keer nadenken voordat je besluit de wereld weer aan te kunnen. En tot die tijd vooral niet te veel Googelen. En al helemaal geen kranten lezen. Aldus sprak Paddy.

I bet you look good in the translation booth

De laatste dagen kan ik maar moeilijk in slaap komen. Ik eet slecht, kan mij niet concentreren, heb een raar gevoel in mijn buik. De aanstichter van deze onbestemde gemoedstoestand is niemand minder dan Hugo Chávez, de natte droom van socialistisch Zuid-Amerika, de nachtmerrie van neo-liberaal Noord-Amerika. Geen wonder dat ik slecht slaap.

Maar het is niet de clowneske Chávez of de duivelse Bush die mijn onrustige koortsdromen bevolkt; het is de mysterieuze VN-tolk die mijn hoofd niet meer verlaten wil. En dat alles sinds zij een toespraak van Chávez in de Veiligheidsraad met een bijna erotische verbazing heeft vertaald. Ik ken alleen haar stem, maar ik zie haar voor me tegen een ondergaande zon, gekleed in een ontwapenend jurkje, waarvan de onderkant zachtjes meedeint op het ritme van een zwoele zomerwind; benen waarvan iemand als ik alleen maar kan koortsdromen, tonen zich vanonder de jurk af en toe brutaal, en zich volledig bewust van hun bijna barbaarse schoonheid aan een wereld die plotseling in harmonie is. Wanneer ik mijn mond naar haar volle lippen beweeg, spelen haar ogen verbazing, en drukt zij een lange vinger zachtjes tegen mijn mond. ‘Nu nog niet’, fluistert haar vermaarde stem.

Een man moet een muze hebben; ik heb de mijne gevonden. Wie zij is? Ik weet het niet, en ik wil het ook niet weten. Er moet iets te raden blijven in het leven, en je moet ergens over kunnen koortsdromen.
Zucht…

Het gevoel van...

Luisteren naar de Amerikaanse band Xiu Xiu, is als verkracht worden in de keuken: een hoop geschreeuw, gefluister, geduw en getrek, er wordt op potten en pannen geslagen, er sneuvelt wat servies, het schuurt, wringt en doet pijn. Aan het eind van de rit blijf je achter met een hoop troep en een dubbelzinnig gevoel: je voelt je vies en gebruikt, maar het was ontegenzeggelijk ook wel lekker. Nou ja, ik hoef u niets uit te leggen natuurlijk.

Voor diegenen die even niet in de gelegenheid zijn om daadwerkelijk verkracht te worden in een keuken (wanneer komt dáár eens een partij voor?!), brengt de band albums uit, waaronder hun laatste, The Air Force. Zelfde procédé, ander standje. Dat houdt de zaken lekker fris.

Enfin, kopen dus. En hier alvast even beluisteren.

De D is van Democratie, de P is van PR

Naar aanleiding van Donners uitspraken, waarmee hij de democratische deur voor de sharia op een kier houdt, staan er vanavond twee essays in het NRC. In het ene bundelen Joost Eerdmans en Marco Pastros hun krachten, in het andere doet PvdA’er Jeroen Dijsselbloem van zich spreken.

Eerdmans en Pastrors gaan los door te concluderen dat ‘een aantal Nederlandse grondrechten onvervreemdbaar in constitutioneel beton moet worden gegoten.’ Dijsselbloem doet het rustiger aan. Als een volleerd politicus bouwt hij zijn betoog op met zinsneden als ‘Ten eerste’ en ‘Ten tweede’. Dijsselbloems ten eerste komt overeen met de betonnen conclusie van Eerdmans en Pastors: aan bepaalde grondrechten mag niet worden getornd.

Maar waarom eigenlijk niet? De grondwet is geen Bijbel. Of Koran. Gelukkig niet zeg! Normen en waarden veranderen, onttrekken zich niet aan revisie of uitbreiding. De wereld draait door, mag de grondwet dan mee veranderen? Kijk, ik ben ook niet voor de invoering van de sharia. En Donner is dat ook niet, vermoed ik. Zolang het strafrechtelijk in orde is (wat ook ik in het geval van de sharia betwijfel), is de democratische weg vrij.

Dijsselbloems tweede punt is het vermeende effect van Donners uitspraken op de ‘toch al levende spanningen in de samenleving.’ Volgens hem zullen moslims de komende dagen weer in de verdediging worden gedrongen.

Wordt het nu niet eens tijd dat moslims zich niet langer aangesproken voelen door het bestaan van geloofsidioten en extremisten. En nog meer dan dat, wordt het niet eens tijd dat wij moslims niet langer aanspreken op het bestaan van geloofsidioten en extremisten. Wat kan mij het schelen wat Mohammed met de pet van de sharia vindt? Ja, als hij voor is, mag zich melden, bij voorkeur bij de AIVD, want dan wordt zijn mening pas echt relevant.

Dijsselbloems derde punt is dat het CDA klaarblijkelijk nog altijd worstelt met haar houding ten opzichte van de islam in Nederland. Mijns inziens worstelt het CDA met haar houding ten opzichte van religie an sich in Nederland. De scheiding tussen kerk en staat is nou eenmaal wat diffuus binnen het CDA. Of in ieder geval, men worstelt met de vraag hoeveel ruimte het geloof moet hebben.

Dijsselbloem heeft gelukkig de wijsheid in pacht. Een wijsheid die weer ouderwets betuttelend is. Nederland moet, zo betoogt hij, ‘de komende jaren de ontwikkeling van een gematigde islam actief ondersteunen om radicale opvattingen zo min mogelijk kans te geven.’ Met andere woorden: de burger kan niet voor zichzelf denken en moet bij de hand worden genomen op weg naar het ware woord.

Dat is eigenlijk een bijzonder christelijke opvatting. En o zo des PvdA. Geef mij dan maar de spierballenretoriek van Eerdmans en Pastors. Die doet het tenminste nog goed op een tegeltje.

De woede van Wilders

Wilders is weer eens boos. Tsja, wanneer is Wilders eigenlijk niet boos? Onze favoriete peroxide politicus lijkt in een vrijwel permanente staat van verontwaardiging te verkeren. Als het niet radicale moslims zijn, dan is het wel de pedopartij waarover Geert zich opwindt.

Nu weer is minister Donner de gebeten hond. Donner zegt namelijk in een binnenkort te verschijnen boek dat wat hem betreft de sharia in Nederland ingevoerd kan worden, mocht daar voldoende belangstelling voor zijn. Zolang de invoering van die islamitische wetgeving op voldoende stemmen kan rekenen, ziet Donner geen democratisch beletsel. Puur hypothetisch natuurlijk, maar de inkt is nog niet droog of Wilders staat alweer met een motie van wantrouwen te wapperen en om opheldering te schreeuwen.

In een democratie gaat het om het aantal stemmen, om de wil van de kiezer. Meeste stemmen gelden, hoe vervelend dat soms ook is. Tegenwoordig heet dat een verworvenheid. Een verworvenheid die we bovendien onder leiding van de Verenigde Staten exporteren. Naar Afghanistan bijvoorbeeld. Maar terwijl we daar met gevaar voor eigen leven de ontluikende democratie verdedigen, wordt Donner in eigen land aangesproken op de uiterste consequentie van die anders zo idyllische bestuursvorm. Wat moeten die Afghanen wel niet denken?

Overigens lijkt een pro-shariapartij me niet eens zo slecht voor de verkiezingsopkomst. Voor mensen die nooit stemmen onder het motto ‘Het maakt toch niets uit’, is er dan des te meer reden om en masse naar de stembus te gaan. In dat licht is de pedopartij ook een aanwinst. Of wordt Wilders nu weer boos?

Een brug te ver

Tussen alle opnieuw instortende torens en krokodillentranen van onderdrukte CIA’ers door, was er gisteren ook nog nieuws op tv, goed nieuws zelfs. Er komt namelijk geen snelweg langs het Naardermeer.

Dat is vooral voor de plaatselijke flora en fauna een heugelijk feit. Ik denk aan guitige grauwe ganzen, aan brutale aalschovers en aan flamboyante eenden. Maar ook aan Jort Kelder. Want Kelder is een van de BN'ers die voorop gingen in de strijd tegen de A6-A9. Als vegetariër is Kelder begaan met het lot van Moeder Natuur. Ook is het zo dat Casa Kelder ergens in de contreien van het Naardermeer staat. En op zondagmorgen lekker rustig je Financieel Dagblad lezen tussen de kranswieren en dotterbloemen, is er natuurlijk niet meer bij met een drukbezochte snelweg door je achtertuin.

Ook Tweede Kamerlid Pieter Hofstra is tegen. En niet alleen omwille van de diertjes, al ziet Hofstra er wel uit alsof hij weet welke wijn men bij gevulde eendenborst drinkt. Als VVD’er gaat het Hofstra ook om de poen. En zeg nou zelf: vier miljard voor een landweggetje, da’s toch buitensporig veel.

Voor de camera's van de NOS kwam beroepsbourgondiër Hofstra gisteren gelukkig met een goedkoop alternatief: ‘We bouwen naar het ontwerp van een wereldberoemde architect onze eigen Golden Gate-brug over het IJmeer, desnoods met nog een laag eronder.’

Nou, dat gáát ons toch een hoop geld besparen! Dat kun je ook zonder het CPB wel zien. Laat dat draagvlak maar komen, dan bouwt die brug zich vanzelf wel.

Happy 9/11 !

Ik wens iedereen een voorspoedige en vooral diepzinnige herdenking toe.

The Origin of Excellence

Het egaliteitsdenken op universiteiten is definitief voorbij, zo blijkt vandaag bij de diverse openingen van het academisch jaar. „Ambitie moet!”

Nou, het wilde studentenleven behoort daarmee tot het verleden. Niks geen ploegendiensten draaien voor een Breezer; blokken zullen ze, die feuten! En vooral zo snel mogelijk afstuderen om daarna ‘iets innovatiefs’ te doen. Minister van Onderwijs Maria van der Hoeven kan trots zijn. Zij wil dat een volgende regering werk maakt van een bindend studieadvies. Alleen de besten mogen straks studeren, en alleen de allerbesten zullen zich handhaven. Binnen de korste keren laten wij met dit meesterplan de rest van armlastig Europa ver achter ons. Vooral de Belgen. Want volgens de Vlaamse minister van Onderwijs Vandenbroucke, zo zegt hij in de Volkskrant, is in Nederland ‘de pendel toch wel iets te hard doorgeslagen.’ Vandenbroucke is zo barmhartig om studenten een tweede kans te gunnen. Laat hem maar, de sukkel. Wanneer wij over vier jaar tot de top behoren, zal hij ons smeken om ontwikkelingshulp. En dan zullen we hem hard in z’n gezicht uitlachen.

Wel ironisch dat nota bene Van der Hoeven anderen geen tweede kans gunt. Zelf heeft ze die in mijn ogen namelijk wel gehad. Ik vraag het nog regelmatig aan mensen: ‘Weet je nog waar jij was toen Van der Hoeven over intelligent design begon?’ Voor mij is die openlijke steunbetuiging destijds wat voor anderen de dood van Diana is, of de moord op Fortuyn. Een minister van Onderwijs die pleit voor aandacht voor intelligent design in het onderwijs. Dat is zoiets als Mariska Hulscher die eeuwige trouw belooft. Gelukkig werd het idee direct afgeschoten, maar Maria- ik kan gewoon niet geloven dat zoiets ingewikkelds niet door een schepper is bedacht-Van der Hoeven bleef zitten. Sterker nog, bij de presentatie van de CDA-kieslijst bleek dat ze doodgemoedereerd op nummer drie staat.

Een beetje natuurlijke selectie in de studentenpoel kunnen we voorlopig dus vergeten. Ja, selectie aan de poort, dat krijgen we. Maar dankzij Van der Hoeven staan we daardoor straks mooi wel bovenaan de voedselketen. En dat terwijl we niet eens intelligent design op school hebben gehad. Het is een godswonder.

Het is toch niet te geloven!

Tegenwoordig hoor je er niet meer bij als je niet in een of andere complottheorie gelooft. Er was een tijd dat wanneer mensen iets niet begrepen of niet konden verklaren, ze het aan de goden toeschreven. Velen hebben dat lang volgehouden. Maar God is geen samenzweerder, dus God is dood.

Doos van Pandora wat complottheorieën betreft, is ontegenzeggelijk 9/11. Volgens Metro-columniste Pamela Hemelrijk ben je zelfs gek als je de officiële lezing van die gebeurtenissen nog steeds gelooft. Zelf vond ik dat verhaal van die terroristen altijd vrij plausibel. Ik kon me wel indenken dat om bommen en granaten schreeuwende fundamentalisten tot iets dergelijks in staat zijn. Bovendien is terrorisme een wereld van samenzweerders en achterkamertjes, dus zo oubollig is die verklaring nou ook weer niet.

Hemelrijk kon het overigens niet laten er ook nog haar eigen complottheorietje tegenaan te gooien. ‘De’ traditionele media hebben volgens haar bewust zo lang mogelijk de alternatieve verklaringen genegeerd. ‘De’ media deden dat uit dezelfde hardvochtigheid en met hetzelfde dédain waarmee ze Fortuyn destijds te gronde probeerden te richten. Nu ze er niet meer omheen kunnen omdat inmiddels vijftig procent van de Amerikanen aangeeft twijfels te hebben bij de lezing van Bush, maken ‘de’ media zichzelf onsterfelijk belachelijk door de complottheorieën dan maar af te doen als onzin. Aldus Hemelrijk.

Vanochtend bij Goedemorgen Nederland mocht ene Rick Devente aanschuiven. Devente is van de beweging Dit Kan Niet Waar Zijn, de Nederlandse tak van non-believers. Want onder die verzamelnaam opereren ze, zij die niet zo dom zijn om wel te geloven in het klassieke 9/11-verhaal. Het onderwerp werd aangesneden in het kader van de DVD-release van Loose Change, een film waarin ons duidelijk wordt gemaakt waar de schoen nou precies wringt. ‘Er kloppen teveel dingen niet, daarom het kan gewoon niet zo gebeurd zijn’, stelde Devente. De nieuwe presentatrice deed nog een dappere poging toen ze vroeg wat er dan wél gebeurd is, maar volgens Rick zijn dat ‘exotische vragen.’

Ik vermoed dat Devente met Hemelrijk samenspant om wereldwijd de ratio uit te bannen. Maar misschien heb ik die achterdocht te danken aan het feit dat ik sinds elf september nog steeds trouw doodsbang onder mijn bed duik wanneer ik fundamentalistisch gevaar ruik. Ik moet mijn complottheorie dus in een andere hoek zoeken. Je wilt tenslotte toch een beetje bij de tijd blijven.

Met een lach en een traan

Hierbij nog even de gastbijdrage die ik gisteren voor Sargasso schreef. Maar dan zonder de taal- en tikfouten, hoop ik. Leve de tweede kans!

Wij zijn een vrolijk volkje. Wij blijven altijd lachen en bezien het leven van de zonnige zijde, zelfs wanneer het kutweer is. Wij staan wereldwijd dan ook bekend als een goedgemutste natie. Vraag maar aan de inwoners van onze voormalige koloniën. Het knallen van de zweep werd voor hen een stuk draaglijker door het schallen van onze lach. En waarom denk je dat wereldleiders ons zo graag inschakelen voor vredesmissies en dergelijke? Zo’n M16 wordt een stuk sympathieker in de handen van een grijnzende Hollander. En dat is wel zo handig als je chagrijnige moslims democratie komt opdringen. Ja, zelfs als we onverhoopt gebombardeerd zouden worden door Navo-troepen, zoals onze Canadese broeders overkwam, zullen we dankbaar blijven lachen. Zij het als een boer met kiespijn en met een vleeswond van oor tot oor, maar toch.

Doch ook wij hebben een grens, en die grens is onlangs bereikt. Wij mogen namelijk niet langer lachen op ons paspoort. Kijk, en dan torn je aan de fundamenten van onze beschaving. Wat heet, de wereldorde wankelt! De chaos is compleet. De regering heeft vergaande plannen om de noodtoestand uit te roepen, en de ME staat reeds paraat om muitende burgers terug het pasfotohokje in te slaan. Nou is het ook geen sinecure hoor, met een strak gezicht, recht de camera in kijken. Zeker niet voor een land waarvan André van Duin volkskomiek nummer één is. En we zijn natuurlijk ook niet echt de slimsten. Je zult ons niet het vermoeden van Poincaré zien oplossen. Wij raken al geestelijk instabiel door de herdefiniëring van drie zenders. Drie, ja! Laat staan dat we Talpa op onze afstandsbediening kunnen vinden.

Voor de intellectuelen onder ons die dat afgelopen zaterdag toch lukte, wachtte een nieuwe klap in het voorheen blijmoedige gezicht. Zij waren er getuige van hoe ‘onze jongens’ met ongekende heldenmoed een elftal van tegelzetters, kantklossers, bijstandsmoeders en zaaddonoren met een straffe 1-0 terecht wezen. Ook Van Basten vond het een aanfluiting. Uit protest besloot hij na afloop in de kleedkamer te zwijgen. ‘Papa, waarom bent u zo stil?’, piepte een van de AZ-beloften nog voorzichtig. Maar Van Basten volhardde in zijn stilte. Ten overstaan van de verzamelde pers was hij spraakzamer: ‘Ik ben eigenlijk boos. Ik weet wel dat de jongens het niet expres doen. Maar ze zullen merken dat ik boos ben.’Hemel, wat een verschroeiende furie. Zelfs Van Gaal, toch ook niet vies van een donderpreek meer of minder, trok thuis bleek weg bij zoveel verbaal geweld. Ondertussen vragen we ons af hoe de jongens dan zullen merken dat Van Basten boos is. Zonder K3 naar bed? Geen Pokémon meer voor de wedstrijd? Of toch die brutale Van Bommel er weer bij halen? Dat zal die vlegels leren.

Maar voor de fotografen kon de wanprestatie niet op een beter moment komen. Maandagmorgen stonden mensen eensgezind met opvallend veel chagrijn naar het vogeltje te staren. Kijk, zo zien zij het graag in deze onzekere tijden. De beroepsgroep hoopt dan ook massaal op een nieuwe wanprestatie van Oranje, aanstaande woensdag tegen Wit-Rusland. Ze hebben zelfs al een kaarsje gebrand om de goden om een afstraffing te verzoeken. Dat deden ze overigens op muziek van Madonna. Het moet natuurlijk wel een beetje leuk blijven allemaal. En als het even kan lachen we erbij.

Op kamp

Het zal je maar gebeuren: zit je net lekker in je jihad, word je opgepakt door de Amerikanen en naar Guantánamo Bay verscheept. Het overkwam Omar Khadr. Rolling Stone schrijft erover in hun laatste nummer. Sinds ruim vier jaar slijt Khadr zijn dagen in het moderne heropvoedingskamp. Dat hij ten tijde van zijn arrestatie minderjarig was, deerde de Amerikanen niet. Ook jonge woudlopers sturen zij gewoon op kamp; een terrorist is nu eenmaal een terrorist. Ze gaan toch zeker geen onderscheid maken in leeftijd. Dat zou discriminatie zijn, en daar hebben de Amerikanen van oudsher een broertje dood aan.

Nou is Khadr ook niet zomaar een terrorist. Hij genoot zijn opleiding bij het gerenommeerde Jalalabad-instituut, de universiteit voor fundamentalisten waar Bin Laden hoofddocent is. Als je van zulke gegoede afkomst bent, is het uiteraard een hele schok als blijkt dat die rare Amerikanen helemaal niet zo aardig zijn en je geenszins ontzien.

Rolling Stone somt de schier oneindige martelgang van Khadr gretig op. Maar we kunnen rustig slapen; ze maken in Guantánamo betere burgers van die jongens. Deskundigen menen namelijk dat een langdurig verblijf leidt tot onder meer ‘psychosis with treatment-resistant hallucinations, paranoid delusions and persistent self-harming attempts.’ Vooral dat laatste is natuurlijk een pré wanneer je zelfmoordenaars resocialiseert. En vanzelfsprekend werk het; die gasten praten als gekken. Amerika weet inmiddels al lang waar Bin Laden zich bevindt. Niet dat ze hem gaan oppakken; dat zou te makkelijk zijn. Bovendien is het net zo gezellig in Guantánamo.

Gelukkig komt er nog een kanttekening van een anonieme ingewijde: vijfenzeventig procent van de gedetineerden zou onschuldig zijn. Een hele opluchting. Even dachten we dat de wereld zwart-wit was, uit louter goed en kwaad bestond. Blij te horen dat de zaken ouderwets genuanceerd liggen. Anders is de lol er natuurlijk snel af.

Keihard de lekkerste

‘Zeg, heb je het al gehoord?’
‘Van Kluivert?’
‘Nee, gek. Van het Brits verbod op het bezit van harde porno.’
‘Gelijk hebben ze; kinderporno is vreselijk!’
‘Nee, dat was al verboden. Dit gaat om het bezit van gewelddadige en extreme pornografie.’
‘Oh, dat gaat wel ver. Zo’n verbod, bedoel ik dan. Zal wel op veel tegenstand hebben gestuit.’
‘Niet echt. De nieuwe wetsvoorstellen worden breed gesteund door Het Lagerhuis.’
‘Hoe komen ze daar dan opeens bij?’
‘Er is een paar jaar geleden een vrouw gewurgd...’
‘Ah, tijdens de opnamen van porno!’
‘Nee, door een man die verslaafd zou zijn aan extreme porno.’
‘Oh. Nou ja, terecht. Er is natuurlijk een causaal verband tussen het kijken naar dat soort beelden en gewelddadig gedrag.’
‘Nee, zo’n verband is nooit aangetoond.’
‘Dus Britse psychologen hebben massaal hun verontwaardiging geuit.’
‘Integendeel; de Britse Psychologische Vereniging steunt de wetsvoorstellen.’
‘Goh.’
‘Ja.’
‘Pornobezitters zullen dus flink in de buidel moeten tasten.’
‘Dat mochten ze willen; de maximumstraf is drie jaar cel!’
‘Tsjee.’
‘Ja, ja.’
'Het is wat.'
'Nou.'
‘Hé, wist je al dat Kluivert naar PSV gaat?’

Het is hier fantastisch!

Stel: je werkt bij de gemeente en je zit er een beetje doorheen. Onlangs is er weer een omvangrijke reorganisatie aangekondigd, de derde dit jaar; de bureaucratische molen draait gestaag door; de papieren stapelen zich op; de koffieautomaat is stuk; en in je laatste evaluatiegesprek werden harde noten over je functioneren gekraakt. Kortom, je bent wel toe aan wat ontspanning. Even er helemaal uit, je hoofd leegmaken en aan iets anders dan werk denken.

Wat doe je dan? Juist, je graait eens diep in de gemeentekas en je stuurt een stelletje jongeren, type kut-Marokkaan, op een volledig verzorgde vakantie naar Tunesië. Vervolgens is het een kwestie van rustig afwachten tot media het verhaal oppikken, en je kunt oogsten. Bijvoorbeeld op het forum van Elsevier.nl.

Het resultaat is onvolprezen; pure komedie. Alle registers gaan open, geen stijlmiddel blijft ongebruikt, geen wapen wordt geschuwd. Het doldrieste getik van verbijsterde burgers is tot binnen de muren van het gemeentehuis te horen. Het speeksel van de van verontwaardiging schuimbekkende natie druipt nog net niet van je scherm. De woest rode koppen en betraande blikken bedenk je er zelf bij.

Kijk, daar doe je het nou voor. Even bevrijdend lachen. Even geen zorgen aan je kop. Wat een loutering. Vol frisse moed en met hernieuwde energie ga je weer over tot de orde van de dag. Maar die besmuikte grijns zal de komende weken niet van je gezicht verdwijnen.

De nijlbaars zwemt waar hij niet gaan kan

De president van Tanzania is boos op de makers van Darwin's Nightmare, een documentaire over Afrikanen, vissen en geld. Deze film laat zich in nietsontziende woorden en beelden uit over de verstrekkende verwoesting die de nijlbaars in het Victioriameer met zich meebrengt. De film zou het imago en de economie van Tanzania schaden, aldus president Kikwete.

Die blanken toch. Eerst zetten ze, bij wijze van geinig experiment, een paar nijlbaarzen uit in het Victoriameer. Als die beestjes eenmaal alle andere soorten hebben opgegeten en de boel grondig hebben uitgewoond, gaan ze als gekken nijlbaars importeren. Omdat het toch wel lekker is, en er zijn er ook genoeg. En passant nemen ze op de heenweg ook wat wapens mee, ten behoeve van de omringende oorlogen. Ja, ze zijn er nu toch. De lokale visserij werkt zich ondertussen een breuk om de vraag bij te houden, en mag zich bij de lunch tegoed doen aan de karkassen van de vissen. Die vinden de blanken namelijk niet zo lekker; de graten gaan maar tussen je tanden zitten. Tot overmaat van ramp maken ze er vervolgens nog doodleuk een documentaire over ook, waarin ze alles op niet mis te verstane wijze aan de kaak stellen en zijdelings veroordelen.

Geen wonder dat je dan als gewetensvolle regering aan de bel trekt. En dat een paar lokale bewoners het moeten ontgelden omdat ze zich voor de camera kritisch hebben uitgelaten, is ook niet meer dan logisch.

Maar voor de filmliefhebber is het ook geen pretje. Eerst moesten wij ons al door een prachtige documentaire heen worstelen, slechts op de been gehouden door bier en popcorn. Vervolgens moeten wij nu op grote afstand onze verontwaardiging uitspreken over die vervelende negers die in een volkswoede ontsteken en onze dappere helden uit de film het leven verder onmogelijk maken.

Nou, we gaan nog eens naar een film over jullie kijken zeg. Ondankbaar tuig.

Schreeuw van angst

Stichting Schreeuw om Leven komt bij monde van (oud-EO-) directeur Bert Dorenbos in het gareel tegen de concerten van Madonna in Nederland. Schreeuw om Leven is een anti-abortusvereniging. Nou meen ik ooit ergens gelezen te hebben dat Madonna, voordat zij moeder werd van twee stuks spruit, meermalen de breinaald ter hand zou hebben genomen, maar het is niet dit gerucht dat Doornbos en co. steekt. De Bijbelse toorn wordt gewekt door het concertonderdeel waarin Madonna zichzelf kruisigt. Deze theatrale zelfkastijding krijgt onomwonden het gevreesde predikaat godslasterlijk. Men heeft reeds een wake aangekondigd!

Ik weet zeker dat Madonna wakker ligt van dit soort publiciteit. Voor iemand die bekend staat als mediaschuw en uiterst conservatief, zal dit soort oproer een hele schok zijn. Maar ook voor ons gewone stervelingen vallen er de nodig peentjes te zweten. In De Telegraaf zegt Doornbos namelijk: ‘Het christelijk volksdeel wordt een beetje wakker. We mogen nu niet zwijgen.’

Het christelijk volksdeel dat en masse wakker wordt. En niet zomaar wakker wordt. Nee, een beetje wakker wordt. Kijk, dat vind ík nou verontrustend. God sta me bij.

Die neue verwandlung

Toen Gregor Samsa op een ochtend ontwaakte uit onrustige dromen, ontdekte hij dat hij in bed was veranderd in een fundamentalistische moslim. Hij lag op een pantserachtig harde Koran en wanneer hij zijn hoofd een beetje optilde, zag hij dat hij een lang, wit gewaad droeg, met om zijn buik een uit boogvormige staven dynamiet samengestelde bomgordel, met daarbovenop een tijdschakelaar, die op het punt stond geactiveerd te worden en nog net wist te wachten met tikken. Op zijn gezicht prikten vele, vergeleken met zijn verdere haargroei vreselijk dikke haren die tezamen een wilde baard vormden.

‘Wat is er met me gebeurd?’, dacht hij. Het was geen droom. Zijn kamer, een echte, alleen wat te kleine Westerse slaapkamer, lag rustig tussen de vier welbekende muren. Boven de tafel, waarop een collectie chemische stoffen verzameld lag- Samsa was scheikundige- hing de plaat die hij kort geleden uit een geïllustreerd tijdschrift had geknipt en in een mooie vergulde lijst gedaan. Er stond een politicus op die, voorzien van een opmerkelijk perioxide kapsel, omgeven werd door een cordon beveiligingsbeambten. Gregor richtte zijn blik vervolgens op het raam, en de aanblik van een groep schoolmeisjes op straat- ze hadden veel te korte rokjes aan- maakte hem helemaal melancholiek.

‘Het zou niet gek zijn nog een beetje door te slapen en alle malligheid te vergeten’, dacht hij, maar daar kon helemaal niets van komen, want hij was gewend om voor het slapengaan schaapjes te tellen en zag in zijn huidige toestand alleen beelden van opgeblazen gebouwen en bebloede babylijkjes voor zich. Met hoeveel kracht hij ook probeerde aan koetjes en kalfjes te denken, telkens weer kwamen zijn gedachten terug op dood en verderf. Hij probeerde het wel honderd keer, en hield er pas mee op toen hij in zijn geest een nooit eerder gevoelde, blinde haat tegen de Westerse wereld begon te bespeuren.
(Wordt niet vervolgd)

Je moet het maar bij je hebben

Onlangs aangetroffen verklaring op het lichaam van een bij een geweldsdelict omgekomen man:

Hierbij verklaart ondergetekende dat in geval van overlijden door al dan niet zinloos geweld er, ongeacht eventuele maatschappelijke onrust, GEEN STILLE TOCHT gehouden dient te worden.

Ook een luide tocht of een wake druist nadrukkelijk in tegen de laatste wensen van ondergetekende. Hetzelfde geldt voor het in brand steken van moskeeën en het dientengevolge stemmen op politieke partijen van LPF-achtige allooi.

Witte boekjes, groene boekjes! Wie gaat het aan Google vragen?

Google is de winstwaarschuwing voorbij. Het bedrijf is zover dat het media waarschuwt het werkwoord googelen goed te gebruiken. Goed betekent in dit geval dat wij pas van googelen dienen te spreken wanneer we ook echt ‘opzoeken met Google’ bedoelen. Onder don’t be evil valt dus ook don’t be a taalvervuiler. De nobele waarschuwing komt bij monde van een advocaat; Google is nog op zoek naar een betrouwbare taaladviseur.

Het bericht komt vooral als een schok voor taalvervuilende Chinese dissidenten. Die werden door Google al zo in hun digitale vrijheid beperkt. Overigens werken ook de opvoeders van MSN op dit moment aan een brief. Daarin geven ze media toestemming het werkwoord msn’en vrijelijk te gebruiken, dus ook wanneer ze eigenlijk googelen bedoelen. De barmhartigheid is de wereld nog niet uit.

Meeste stemmen gelden

Bij gebrek aan beter hebben wij een democratie. Daar hebben wij vrede mee, en wij steunen oorlogen die democratie moeten brengen. Een beetje geweld moet je als bevolking van een niet-democratisch regime maar kunnen verdragen, want het is voor je eigen bestwil. Als de rook is opgetrokken kan je per slot van rekening genieten van de minst gemankeerde bestuursvorm.

Behalve vrije verkiezingen hebben wij ook vrij toegang tot internet. Dat is hartstikke fijn, want internet is een enorme encyclopedie en een hele toegankelijke en praktische ontmoetingsplaats.

Internet en democratie gaan goed samen. Beter dan bijvoorbeeld communisme en internet. Vraag maar aan de Chinese ambtenaren die zich een breuk surfen om elk getypt woord van hun medeburgers op staatsvriendelijkheid te controleren.

Daarom is er een internetpartij in de maak. Slagzin: De eerste partij waar de kiezers het écht voor het zeggen hebben! Uit het PZC-bericht: 'iedereen kan op de website van de partij meediscussiëren over maatschappelijke onderwerpen. Na de discussie volgt een stemming en ziedaar: het partijstandpunt is geboren.'

Dat is vrij verontrustend. Tenminste, als je van mening bent dat het mooie van democratie is, dat je je stem uit kan brengen op mensen die er wél verstand van hebben, zodat zíj en niet jíj, de moeilijke beslissingen nemen. Nog verontrustender wordt het als je veel internet. Want wie wel eens op het forum van zeg, de meest-gelezen krant van Nederland komt, die slaapt een stuk rustiger bij de gedachte dat de belangrijke beslissingen worden genomen door mensen die er wel verstand van hebben.

Als het aan de zogenaamde internetpartij ligt, slapen we straks helemaal niet meer. Want je moet er toch niet aan denken dat, terwijl jijzelf op een oor ligt, de rest van Nederland over belangrijke onderwerpen beslist. Wie niet dag en nacht stemt, die loopt straks het gevaar met onwelkome veranderingen te worden geconfronteerd. En dan kun je alleen jezelf iets verwijten; had je maar intensiever meegestemd.

Dat lijkt me vrij slecht voor de economie. En voor de mentale en fysieke gesteldheid van de bevolking. Maar het lijkt me vooral heel slecht voor het imago van de democratie. En kom dan maar eens met geweld je bestuursvorm aanprijzen. Wedden dat je weinig hearts and minds wint?

Stop de persen!

Het is oorlog tussen Israël en Hezbollah. Maar dat is dan ook het enige dat vaststaat. Want behalve een hoop bommen en granaten, levert dit verhitte discussies op blogs en forums op over de vraag in hoeverre beelden gemanipuleerd zijn, welke berichten en cijfers wel of niet uit de propagandakoker komen en welke partij het gelijk aan zijn zijde heeft. Online Nederland voert zo zijn eigen oorlog. Het is een strijd om de heilige waarheid, het grote gelijk.

Het wiel is namelijk weer eens uitgevonden: objectieve berichtgeving bestaat niet. Het zijn niet de beelden van verkoolde lijken die ons razend maken, het is de regie daarachter die ons in woede doet ontsteken. Foto’s van gruweldaden kunnen alleen op tranen rekenen omdat ze gefotoshopt blijken. Cijfers imponeren pas als ze overtrokken zijn.

De bloggende burgerbevolking trekt daarop in gespeelde verontwaardiging ten strijde, gewapend met subjectieve retoriek, het wapen van de vijand. Het zijn dé media, en het is dé propagandamachine. Vervolgens worden zogenaamde feiten doodleuk ‘ontkracht’ met behulp van andere zogenaamde feiten, allemaal uit de koker van diezelfde media, en zo blijft men in paradoxale cirkeltjes draaien, op jacht naar het onbereikbare, als de hond die op zijn eigen staart jaagt.

Ik zou zeggen, sla er eens een forumdiscussie op na, boek een enkeltje onderbuikgevoelens van kleinburgerlijk Nederland, en laat u meevoeren door de stroom der verontwaardiging, die weinig meer blijkt te zijn dan een ondiep en vooral heel zielig beekje.

Bittere pil

Euthanasie is tijdelijk onmogelijk in België door een gebrek aan het middel Pentothal. Dientengevolge spelen zich in verzorgingshuizen mensonterende taferelen af. ‘Ouderen liggen hier gewoon te leven. Bij bosjes!’, aldus een geëmotioneerde Luc van Zalt. Van Zalt is directeur van verzorgingshuis ’t Rustieke einde, even ten zuiden van Turnhout. Volgens hem stevent België door het tekort aan Pentothal op een ware catastrofe af. ‘Ik heb hier mensen wonen die al drie dagen dood hadden moeten zijn. Kunt u nagaan: drie dagen! Ik durf die mensen nauwelijks nog onder ogen te komen.’

Een woordvoerder van producent Hospira, distributeur van Pentothal voor de Benelux, bevestigt het tekort, maar roept op tot kalmte. ‘We zijn met man en macht bezig om de problemen op te lossen. Ik verwacht dat ouderen binnen een week weer de dood kunnen verkiezen.’

Ondertussen rest hen die sterven willen niets dan wachten. Op Gods genade. Maar vooral op voldoende Pentothal.

Bier en spelen

Afgelopen donderdag bevond ik mij nietsvermoedend in de omgeving van het Leidseplein, toen de hemel zich vulde met het dreigende geronk van meerdere helikopters. Even dacht ik dat de Russen eindelijk waren gekomen, maar het bleek loos alarm. Nou ja, loos alarm; het betrof hier een publiciteitsuitspatting van onze nationale bierbrouwer, in de geest van een heuse happening. Voor de jonge lezers onder u: wanneer in de jaren zestig van de vorige eeuw op een willekeurig moment meer dan drie mensen zich tegelijk op één plek bevonden, dan sprak men hijgend van opwinding van een happening. En nu we toch bezig zijn: het Leidseplein is de vaste vrijplaats voor de intelligentsia van Ajax en de gummigrage dienders van het politiekorps.

U bent weer helemaal bij, maar ik dwaal af. Want wat was er aan de hand: Heineken heeft nieuw bier. Of althans, precies hetzelfde bier, maar dan zeven graden kouder geserveerd. Bij een temperatuur van nul graden Celsius schijnt het bier minder bitter te zijn en, misschien nog wel verrassender, kouder. Om deze innovatie luister bij te zetten werden onder begeleiding van lekkere wijven en live muziek, de karakteristieke ‘reuze bierglazen’ op de Heineken Hoek vervangen door twee koele exemplaren. Niks geen rood gevaar dus, gewoon lekker koud bier.

En als zelfbenoemd trendwatcher trek ik hier aan de bel, want wordt binnenkort niet ook een heuse ijsbar geopend? Koud lijkt dus de trend. Kijk, dit soort dingen moet je tijdig signaleren, communiceren, en op variëren. Dat moet je kunnen, maar die kunde is de trendwatcher wel toevertrouwd. Dus omdat de Heineken-mensen benieuwd zijn hoe het biertje in de volksmond gaat heten, voorspel ik hun dat de volgende frase een veelgehoorde zal worden: Doe mij zo’n ijskouwe kletser!

Apocalypse Someday

Zojuist kroop ik enigszins verdwaasd mijn atoombestendige schuilkelder uit. De wereld blijkt nog steeds te draaien, ik ontwaar zelfs mensen op straat, wat heet: het leven lijkt in geen enkel opzicht ontwricht. En dat terwijl de nieuwe spelling toch zeker anderhalve dag de tijd heeft gehad om zijn allesverwoestende werking te doen. Op het ergste voorbereid, heb ik zelfs voor een noodrantsoen Groene Boekjes gezorgd. Allemaal voor niets. Moedeloos trek ik een flesje bronwater open dat ik nog over heb van de millenniumwisseling. Wanneer vergaat de wereld nou écht?

The amazing adventures of Mandy P.

Vliegveld Punta Cana, Dominicaanse Republiek.

‘Psst. Zeg, eh, het is misschien een beetje een rare vraag, en als je het niet wilt, moet je het gewoon zeggen hoor, ik bedoel, ik wil je niks opdringen ofzo, maar eh.., nou ja, waar het op neerkomt, en nou niet schrikken, het is een volstrekt vrijblijvend verzoek dus, maar zou jij misschien 20 kilo coke voor ons naar Nederland willen smokkelen? We zitten namelijk nogal omhoog, snap je; ons komt het nu even niet zo goed uit.’

‘Nee jôh, natuurlijk doe ik dat. Geen enkel probleem. Graag zelfs. Ik weet hoe moeilijk die dingen soms kunnen zijn. Doe ik voor je.’

‘Ah, top. Ik wist dat je het begrijpen zou. Hierzo, ik heb het voor je in een koffer gedaan.'

'Oei, da’s nog knap zwaar, zeg.'

'Ja, wel vanuit je knieën tillen, hè. Anders gaat je rug kapot. Nou, nogmaals hartstikke bedankt.'

‘Graag gedaan hoor. Zeg, ik moet rennen; m’n vlucht vertrekt. Dag!'

'Goeie reis!'

To do-list

-Knapzak uit de kast halen voor dierbaarste bezittingen, daar ik mijn huurwoning verlaten moet.

-Gonny van Oudenallen bellen om te vragen of zij nog ergens een woning heeft voor onderverhuur.

-Flesje wijn opentrekken om te vieren dat Gonny nog wel een pandje voor me heeft (voor haar een flesje haarverf kopen).

-Frauduleus huurcontract faxen naar HP/ De Tijd, ter publicatie.

-Boze telefoontjes van Gonny niet beantwoorden.

-Mijzelf bij HP/De Tijd aanbieden als vaste freelancer.

-Boze mailtjes naar HP/De Tijd sturen omdat zij mijn telefoontjes niet beantwoorden.

- Knapzak uit de kast halen voor dierbaarste bezittingen, daar Gonny huurwoning inmiddels heeft opgezegd.

-Mijzelf voornemen in het vervolg minder opportunistisch te handelen.

- Daad bij het woord voegen door achter het centraal station een slaapplaats te zoeken.

-Mijzelf in slaap huilen.

Hij moet niet van die toespelingen maken...

Leon de Winter. Niet alleen verwent hij ons gepeupel geregeld met literaire meesterwerken en de, waarschijnlijk vooral voor hemzelf, lucratieve verfilmingen daarvan, hij is ook nog eens zo goed om op de site van Elsevier een weblog bij te houden onder de veelzeggende titel Het vrije Westen. En dat terwijl hij in het bijbehorende weekblad ook al een column heeft. Wat leven we toch in een rijk land.

Enerzijds is De Winter de persoonlijke woordvoerder van Ayaan Hirsi Ali, anderzijds is deze nestor van de vaderlandse scribenten een nogal overtuigd antiterrorist. In de praktijk komt dat laatste erop neer dat iedereen die het in zijn bolle kop haalt om ook maar enig begrip op te brengen voor moslimfundamentalisten en andere zelfmoordenaars, kan rekenen op de helse toorn van De Winter. Terroristen zijn bebaarde en gesluierde geloofsidioten die niet voor rede vatbaar zijn en niet rusten voordat het vrije Westen volledig vernietigd is. Voeg daarbij De Winters voorkeur voor de rechterkant van het politiek-ideologische spectrum, en je hebt alle ingrediënten voor een venijnig blog.

Jan Marijnissen is zo goed om zich door een Penthouse-journalist als een mak lam naar de slachtbank te laten leiden. Jan heeft namelijk het gore lef om in een interview een lijn te trekken van het hedendaags terrorisme naar het verzet van onze eigen brave burgerbevolking tegen de Duitse bezetter in WOII. Foei!

Het verder weinig lezenswaardige vraaggesprek in het kwaliteitsblad voor de betere vrachtwagenchauffeur verrijkt onze cultuur daardoor indirect met de nu al legendarische afsluiter van De Winters digitale tirade:

‘Ik kan niet genoeg eten om zoveel te kotsen als ik nu zou willen.’

Wauw.

Bericht van het front

Hier in het bedrijf waar ik werk, is een even crue als fascinerend sociaal-psychologisch experiment aan de gang. Met het oog op de naderende ijstijd is namelijk ooit besloten om geen airco te installeren. Bij eventuele en vooral onvoorziene warmte, zo redeneerde men, moeten de werknemers maar gebruik maken van een beperkt aantal ventilatoren. U weet wel, van die warme-luchtverplaatsers.

Nu doet zich de boeiende situatie voor dat sinds die beslissing de groei van dit bedrijf gelijke tred heeft gehouden met de opwarming van de aarde. Probleem is echter dat het aantal ventilatoren nagenoeg gelijk is gebleven.

De economen onder u begrijpen het: de vraag is groter dan het aanbod. En de psychologen onder u voelen hem al aan komen: de ooit zo harmonieuze wekvloer is veranderd in een bloedig strijdtoneel waar de een-voor-allen-mentaliteit heeft plaatsgemaakt voor een moordlustige overlevingsdrang. Tv-kijkers onder u moeten wellicht aan de reclame denken van de jongen met het blikje Chocomel, die achtervolgd wordt door hordes bloedmooie vrouwen die het allen op zijn blikje hebben voorzien. Mijn situatie is momenteel vergelijkbaar, met het verschil dat de Chocomel is ingeruild voor een ventilator, en dat de plaats van de bloedmooie vrouwen is ingenomen door schuimbekkende en in een delirium verkerende psychopaten.

Ik tik dit stukje vanuit mijn schuilplaats: een doos in het magazijn. Een ventilator wuift mij zachtjes warme lucht toe. Maar het is stilte voor de storm. Deze haven kan niet eeuwig veilig blijven.

God en Gerrit Hiemstra, laat het weer kouder worden!

Volksempfänger

Zojuist gehoord op straat, in het voorbijgaan op weg naar de slager:

‘…die geschillencommissies van de gezondheidszorg, dat zijn allemaal prutsers.’

En op de terugweg twee minuten later, uit dezelfde mond:

‘…en die houten keien stonden helemaal in brand.’

Retour afzender

In mijn jonge jaren werkte ik een tijdlang als postbode. In ‘mijn wijk’ woonde ook een lid van de Hells Angels. Dat weet ik omdat op de ramen naast de brievenbus stickers prijkten met kreten als ‘Support your local Hells Angels, or else…’. En omdat op de stoep een Harley hinderlijk in de weg stond. En omdat er af en toe een vervaarlijk uitziend heerschap met een Hells angels-jack rondliep die mij dan dreigend aankeek. Ik moest mij altijd inhouden om niet angstig uit te roepen dat ik helemaal niet vind dat de Angels een criminele organisatie is. En dat die Harley geenszins in de weg stond. En dat ik als klein jongetje ook absoluut niet bij de politie wilde.

Overbodig te zeggen dat ik bij dat huis nog eens extra mijn best deed, nog een tweede maal controleerde of de adressering juist was. Ik zet namelijk graag een stapje extra als ik daarmee mijn leven kan redden. Met knikkende knieën en klamme handen bezorgde ik dan brieven van het incassobureau en de kinderbescherming. Af en toe schreef ik zelfs een vriendelijke briefkaart die ik dan ondertekende met een verzonnen naam, zodat ik niet boodschapper was van alléen maar slecht nieuws.
Ja, je gaat de gekste dingen doen in het aanschijn des doods.

Terugkijkend was het een mooie tijd. Je had het gevoel dat je leefde. Dat is het effect wat doodsangst op je heeft. Ik kan het iedereen aanraden.

Maar het was verspild angstzweet. Zelfs als je een pakket politiekleding bezorgt, nota bene bij het Angels-clubhuis, word je vriendelijk bedankt, waarna de heren het persoonlijk teruggebrengen. Nee jôh, geeft niks, kan gebeuren, even goede vrienden. De verzender heeft een fout gemaakt, jou treft geen blaam.

Hartstikke fideel, maar ondergetekende is ondertussen mooi wel weer een illusie armer. Jongens, bedankt!

Mea culpa my ass

Zucht, wat een gezeur zeg, dat hele Zidane-Materazzi-gebeuren. Moeten we nou echt precies weten wat er door wie gezegd is? Zidane krijgt elk WK wel een keer rood en Materazzi staat nota bene bekend om zijn harde spel en grove overtredingen.

Goh, wat een verassing dus dat uitgerekend deze twee vredelievende heren een aanvaring hebben. En nog wel in een wedstrijd waar helemaal niks op het spel staat, dus waar je een zekere mate van beheersing zou verwachten.

En oh oh, wat zijn er vele tere kinderzieltjes gecorrumpeerd door dit buitenissige geweld. Voetbal dient een realistische afspiegeling van de samenleving te zijn, dus Zidane & Co hebben een buitengewoon vertekend beeld geschetst met hun aanvaring. En de kinderen in met name het anders zo rustieke Frankrijk zijn natuurlijk helemaal niks gewend. Die denken dat het in de wereld louter pais en vree is.

Maar goed, ik stel voor de dat de arbitraire trio’s en de vierde officials vanaf volgend seizoen niet alleen gebruik mogen maken van videobeelden, maar ook van een liplezer. Dat voorkomt dit soort komkommerheisa.

Syd Barrett ( 6 januari 1946- 7 juli 2006)

Schokkend

Henk Bres is aangeklaagd bij het Meldpunt Discriminatie. De Hagenees, bekend uit het televisieprogramma Het Lagerhuis, had Duitsers 'moffen' genoemd in zijn column in huis-aan-huisblad De Posthoorn. Daarop diende een in Nederland wonende Duitser een klacht in, schrijft Bres deze week op zijn weblog.

Dit 'nieuws' brengt twee behoorlijk verontrustende feiten aan het licht:

Er zijn mensen die De Posthoorn lezen, en Henk Bres heeft een weblog.

Brrr.

Vieze huizen

Uw Paddy is nog steeds op zoek naar een betaalbare huurwoning in onze hoofdstad. Zo nu en dan bezichtig ik iets; tot nu toe keer ik steevast onverrichter zaken huiswaarts. Dat huiswaarts loopt overigens op z’n eind, daar ik eind augustus toch echt mijn huidige woning verlaten moet. Daarom ging ik vorige week weer eens ergens kijken.

Het betrof een gemeubileerde studio. Zevenhonderd euro inclusief. Met een dergelijk huurbedrag zou ik ernstige concessies moeten doen aan mijn, toch niet al te decadente, levensstijl. Maar je weet maar nooit wat voor moois je aantreft, dus ik waagde het er op.

De studio bevond zich in de Marnixstraat, maar toen ik bij nummer 200-nogwat aankwam, moest ik toch wel vaststellen dat dit niet het meest esthetische deel van de Marnixstraat betrof.

Ik belde aan, de voordeur zwaaide open, en het eerste welkom bestond uit de geur van pis die mij uit het trappenhuis tegemoet kwam waaien. Blijkbaar werd het trappenhuis niet alleen als toilet gebruikt, maar ook als opslagruimte. De vele huisraden omzeilend kwam ik aan op de vierde verdieping.

De voordeur van ‘mijn’ studio zag eruit alsof iemand een keer de sleutel vergeten was en toch wel heel erg graag naar binnen wilde. De deur stond trouwens open, wat me vrij onverstandig leek in een complex als dit.

Binnen zakte ik tot net onder mijn knieën weg in een hoogpolig tapijt waarvan ik niet uitsluit dat het in een vorig leven wit was. Gezien de muffe lucht die er hing, sluit ik ook niet uit dat het lichaam van de vorige bewoner nog ergens in de ruimte aanwezig was, vermoedelijk in vergaande staat van ontbinding.

Mijn ogen moesten even wennen aan de duisternis, maar na enige tijd kon ik toch een zwakke lichtbundel ontwaren die uit een klein raam leek te komen. In een hoek lag een matras die zo te zien in de jaren vijftig een keer bij het grof vuil vandaan was gehaald. Iets wat op een bankstel leek, zuchtte en kraakte zonder dat iemand erop zat. Dit werd dus bedoeld met ‘gemeubileerd.’ Gelukkig verzekerde mijn contactpersoon ter plaatse mij dat alle meubels naar eigen goedvinden vervangen konden worden. Een hele geruststelling.

Er waren nog twee andere kapers op de kust, die de indruk wekten serieus te overwegen tot huur over te gaan. Ik misgun niemand zijn geluk, niet in de laatste plaats mijzelf, dus ik vertrok maar weer.

Eenmaal op straat ademde ik de lucht van hartje Amsterdam eens goed in, lucht die nog nooit zo schoon en fris had gevoeld. Dan maar vanaf september op straat slapen. Hoe erg kan het zijn; hele volksstammen doen het.

Resumé

Zondag de finale. Ook dit WK heeft ons weer veel wijsheid gebracht en nieuwe inzichten gegeven. Een selectie:

Edgar Davids is een groot denker.

Luiz Felipe Scolari is een mongool.

Cruijff zit in de gevarenzone; zijn mentale gesteldheid begint haarscheurtjes te vertonen. Of hij moet gewoon op zoek naar een nieuwe ghostwriter. Ik denk aan Davids.

Ondanks serieuze concurrentie van Metro, blijft De Telegraaf koning van de slechte sportjournalistiek. Dit keer vooral dankzij hun verslag van de wedstrijd Ghana-Tsjechië.
Kop: Exotische verassing.
Openingszin: ‘Hadden ze de medicijnman om een consult gevraagd óf kan Ghana echt goed voetballen?’
Sleutelwoorden: krijgers, troepen, donkere parels.
Interpunctie: het uitroepteken.

Jack van Gelder mag geen Studio Sportzomer meer presenteren als er een gast uit de musicalwereld aan tafel zit.

Jack van Gelder mag überhaupt niet meer presenteren.

Veronica moet de uitzendrechten van het volgende WK krijgen.

Evert ten Napel mag hoe dan ook niet mee.

Van Bommel evenmin.

Davids moet bondscoach worden, dus dat met Van Bommel komt wel goed.

We kunnen wel elk WK roepen dat het niveau tegenvalt, maar we kunnen ook de verwachtingen eens bijstellen.

Laat maar. Het WK van 2010 wordt het beste ooit!

En Nederland wordt wereldkampioen.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit

Die Edgar Davids. Op de site van VI ontpopt hij zich in een open brief als een erudiet schrijver met oog voor detail en gevoel voor nuance. En wij maar denken dat we hier te maken hadden met een kuitenbijter met losse handjes, een botte boer. Nou, niets van dat alles. Meneer heeft een scherp pennetje en bekijkt het leven door de bril der ratio. Edgar jongen, vergeet dat stomme voetbal. Ik zou een boek gaan schrijven als ik jou was.

De stand van zaken

Het is een zomerse avond. Een heldere sterrenhemel strekt zich uit boven twee mannen die op hun rug in een park liggen.

Man1 (kijkend naar de sterren boven hem): ‘Wat zijn we toch eigenlijk klein, hè.’
Man2: ‘Nou, en kwetsbaar.’
Man1: ‘Ja, het kan zo voorbij zijn.’
Man2: ‘Met Al-Queda en alles.’
Man1: ‘Het is vreselijk tegenwoordig.’
Man2: ‘Soms denk ik wel eens: waar gaat het heen met de wereld.’
Man1: ‘Ik zei het gisteren ook al tegen de slager. Ik zeg: In wat voor tijd leven we eigenlijk?’
Man2: ‘Je bent je leven gewoon niet meer zeker met al die criminaliteit, dat terrorisme en die Marokkanen.’
Man1: ‘Als Pim er nog was…’
Man2: ‘Ja, die stond tenminste ergens voor. De politici van tegenwoordig, ze lullen allemaal recht wat krom is, maar ondertussen gaat het land gewoon naar de knoppen.
Man1: ‘D’r is geen touw meer aan vast te knopen, aan die hele politiek niet. Ik ben blij dat het kabinet is gevallen, maar of het beter wordt…’
Man2: ‘Het Nederlands elftal is ook niks meer. Een stelletje overbetaalde egoïsten zijn het.’
Man1: ‘Ze hebben niks meer voor elkaar over.’
Man2: ‘Alleen voor een mooie transfer zetten ze een stappie extra.’
Man1: ‘En dan die hitte.’
Man2: ‘Nou, het is gewoon niet meer uit te houden. De rails trekt krom, smog steekt op; bloedheet is het.’
Man1: ‘Dat komt ook door die uitlaatgassen, hè. We warmen het zakie gewoon op met z’n allen.’
Man2: ‘En de olie wordt maar duurder en duurder.’
Man1: ‘Nee, het is niet meer te betalen.’
Man2: ‘Ik rijd ook bijna niet meer, hoor. Je staat zo vier uur in de file.’
Man1: ‘Het is godgeklaagd.’
Man2: ‘Hemeltergend.’
Man1: ‘Theo, die zei d’r nog wel eens wat van; durfde de dingen bij hun naam te noemen.’
Man2: ‘Nou, je ziet wat er dan gebeurt; je kop gaat eraf.’
Man1: ‘Ja, iedereen die z’n hoofd boven het maaiveld uitsteekt…’
Man2: ‘Zo gaat dat in dit land, hè. Eén mening en je bent dood.’
Man1: ‘Wat is het ook eigenlijk een klein kutland.’
Man2: ‘En kwetsbaar.’
Man1: ‘Ja het zakie staat op instorten; het kan zo voorbij zijn.’
Man2: ‘Laten we het hopen.’

Zij waren de slimmere én de betere

Na de regen van wuppies, wacht Nederland deze zomer hopelijk nog de nodige zonneschijn, want op het WK zullen wij niet meer stralen. Gewogen en te licht bevonden.

De teleurstelling die uit de tranen van Van der Sar sprak, kan goed voortkomen uit de onmacht van ‘ zijn jongens.’ Er was een numerieke meerderheid en een achterstand voor nodig om dit Nederlands elftal eindelijk eens te doen vlammen. Helaas sloeg de vlam gelijk ook in de pan. De jammerklachten achteraf over de gemene slimheid van de Portugezen is volledig misplaatst. Wie de wedstrijd opent met twee spijkerharde en intens gemene overtredingen, die moet vervolgens niet ontstemd zijn als hij van repliek wordt gediend. Nederland zette vanaf het begin de toon, en speelde zichzelf daarmee in de kaart. Wie de bal kaatst…

Maar alle overtredingen ten spijt, was het pijnlijk duidelijk dat Oranje vooral kwaliteit ontbeert. In elk geval het soort kwaliteit waardoor het de tegenstander zijn wil op kan leggen, kan terugdringen en kan overlopen. Dat is geen schande, maar het is wel jammer. En als een verassing kwam het ook niet. De meeste ‘nieuwelingen’ zijn nog niet zo ver dat zij het technisch en tactisch vernuft hebben om te schitteren op dit WK, dat toch een niet al te hoog niveau heeft. Dit keer ook geen retorische vragen als ‘Waarom kan hij het bij AC Milan wel?’ Nee, waarom kan hij het bij AZ wel? Nou, omdat AZ doorgaans tegen RBC speelt, en niet tegen Portugal en Argentinië. Overigens lopen er in de internationale competities ook weinig alternatieven rond. En als het gebrek aan slimheid zich nota bene bij spelers van FC Barcelona en HSV openbaart, dan houdt het natuurlijk op. Sommigen zullen dat technisch en tactisch vernuft vermoedelijk dan ook nooit krijgen. Het aantal goede passes was zo laag, dat de onmacht voor een deel uit onkunde lijkt voort te komen, en niet uit onervarenheid.

Ben ik dan vergeten hoe wij ons, zonder te verliezen plaatsten voor dit WK? Integendeel, we hebben dit toernooi niet anders gespeeld dan gedurende de kwalificatie: zonder overwicht, met explosieve uitvallen, georganiseerd maar eenvoudig terug te dringen, loerend, stroef, genadeloos, breekbaar, enz. Om maar als Cruijff te spreken: dit Oranje kan met een beetje geluk van iedereen winnen, maar het kan ook van iedereen verliezen. En daar is niet eens heel veel pech voor nodig.

Ik ga op vakantie en ik neem mee...

Ik zal het maar toegeven: ik heb geen iPod. Ook geen andere hd- of mp3-speler, trouwens. Deze jongen sjouwt nog ouderwets met een discman. Zo’n portable platenspeler. Ik kan geen 30.000 nummers met mij meenemen. Ik moet het met een cd-mapje doen met ruimte voor nog geen dertig cd’s. Dat vraagt dus om grondige bezinning: welke platen neem ik mee? Omdat ik morgen op vakantie ga, wint die vraag nog eens aan urgentie. Een goed moment om het muziekjaar eens te resumeren, dacht ik zo. De eerste helft zit er immers bijna op.

Plaat van het jaar? Met enige afstand toch wel Nine Times that Same Song van Love is All. Geen ander album tot nu toe dat zo eigenzinnig en tegelijkertijd zo tijdloos klinkt. Vijftig jaar popmuziek zit diep in het DNA van deze band, en dan met name de jaren dat de Pixies de scepter zwaaiden. Voortrollende hoekigheid. Springerig maar beheerst. Kort en krachtig. Plaat van het jaar, dus.

Goede tweeden zijn:

-The Best Party Ever van The Boy Least Likely To. Volwassen schattigheid.
-Detroyer’s Rubies van Destroyer. Literaire navelstaarderij. Hopeloos narcistisch, maar tevens beklemmend.
-Bitter Tea van The Fiery Furnaces. Zoals altijd onnavolgbaar wijdlopig, maar vanuit de compacte popmelodie gecomponeerd.
-Ships van Danielson. Op een zee van gestroomlijnde variatie.
-Silent Shout van The Knife. Galmend gevaar.
-Return to the Sea van Islands. Bij Islands komt de dood verhuld als vrolijk poplied.
-Gulag Orkestar van Beirut. Zogenaamd oosters, oprecht goed.
-Drum's not Dead van Liars. In het keurslijf van de onbegrensde verbeelding.
-Six Demon Bag van Man Man. Schatplichtig aan Zappa en Beeheart. Maar dat is Tom Waits ook. In goed gezelschap, dus.

Tot zover. Ik pak mijn koffers.

Van onze verslaggever ter plaatse

De zomer is een tijd van zon, zweet en strand, maar traditiegetrouw ook van het gewraakte en bespotte komkommernieuws. Daar doen de doorgewinterde journalisten van het huis-aan-huisblad Stadsdeelnieuws dus niet aan mee. Zij gaan voor hard en heet nieuws, weer of geen weer. Wie in Amsterdam-Centrum woont, moet voorbereid zijn op wereldschokkende nieuwsberichten, rücksichtsloze verslaggeving, en diepte-interviews die onpeilbaar dieper gaan dan het meest geroemde tweegesprek.

Met deze les niet in het achterhoofd, kwam ik gisteren vermoeid door een dag hard werken en murw gebeukt door het vele zomernieuws, nietsvermoedend thuis, toen onderaan de trap de jongste editie van Stadsdeelnieuws mij geduldig lag op te wachten. Uit het donker van het trappenhuis besprong het onthutsende voorpaginanieuws mijn glazige blik:

BINNENSTAD BLIJFT TOERISTEN TREKKEN

Mijn trillende benen konden mijn verwarde geest nog net naar boven slepen, maar deze clusterbom bleef nog lang nabranden. Zelden zulk heet nieuws vernomen.

Anarchy in the USA

Het huwelijk is het meest fundamentele instituut van de beschaving, aldus de Grote Westerse Denker George Bush. De implicatie van die woorden is natuurlijk duidelijk: als het aan hem (of liever gezegd: Hem) ligt, mogen homo’s niet trouwen.

De afkeer van homoseksualiteit die onder vele godvrezende Amerikanen leeft, heeft voor een deel ook te maken met het beeld van de zich een slag in de rondte neukende homo, die schijt heeft aan Gods woord, en daarmee de totale anarchie en, inderdaad, ondergang van de moderne beschaving in de hand werkt. In dat licht is het natuurlijk verontrustend wanneer twee homo’s elkaar eeuwige trouw beloven.

Het samenleven van twee mensen is waarschijnlijk wel een van de fundamenten van onze evolutie. Onze voorgangers gingen samenleven; de zorg van de kinderen werd zo verdeeld en gewaarborgd. Wat dat betreft heeft onze George groot gelijk. En zolang het huwelijk samengaat met voortplanting, is het ook behoorlijk fundamenteel voor het instandhouden van onze beschaving.

Maar als we het woordje fundamenteel als ‘cruciaal’ lezen, zijn de implicaties van Bush zijn opmerking niet alleen bekrompen, maar vooral onzinnig. Ik kan immers wel fundamentelere instituten of kenmerken van beschaving bedenken. Onderwijs bijvoorbeeld, of wetenschap, werk en inkomen, strafrecht. De lijst is lang, en het huwelijk staat op z’n best ergens onderaan.

Ik breek mijn hoofd echter al enige tijd over de evolutionaire waarde van homoseksualiteit. Of het erfelijk is, is voor zover ik weet onduidelijk. Als dat niet zo is, onttrekt het zich aan de wetten van de evolutie. Maar zou homoseksualiteit losstaan van de drang tot voortplanting? Kijk, dat zou nou interessant wetenschappelijk onderzoek zijn.

Verdorie, heeft good ol' George me toch weer aan het denken gezet!

Groot is de morele verontwaardiging

Gevangenen in de Noord-Hollandse penitentiaire inrichting Amerswiel hebben drank, drugs en geld.

Mijn god, wie had dat gedacht! Misdadigers blijken eenmaal in hechtenis, gewoon door te gaan met hun snode praktijken. Waar gaat het heen met dit land, als we zelfs niet meer kunnen vertrouwen op de rechtschapenheid van onze criminelen.

Kampioenen!

Het WK staat voor de deur; de oranjekoorts stijgt weer. De gekte slaat om zich heen en de spanning neemt bezit van ons koude kikkerlandje. Hoe zullen onze jongens het straks doen? Wie gaat met die felbegeerde cup naar huis? Onze oosterburen lijken vooraf kansloos, maar zij hebben natuurlijk de gewoonte in de laatste minuut toe te slaan. Die Mannschaft is pas verslagen als het laatste fluitsignaal heeft geklonken!

Goed, wat zijn onze kansen? Het keurkorps van oefenmeester Marco van Basten is jong en internationaal betrekkelijk onervaren. Een van de uitzonderingen vormt doelman Edwin van der Sar. Deze sluitpost is even betrouwbaar als gelouterd. Met katachtige reflexen pareert hij de meest kiezelharde schoten. Met Sar onder de deklat, is het gemakkelijk op de nul spelen.

Het hart van de defensie werd in de laatste oefenpot gevormd door Joris Matthijssen en André Ooijer. Brave borsten, die maar wat graag een stapje extra zetten voor het collectief en zich zonder nadenken voor vijandige ballen werpen. Elk schot weten zij zo te kraken. Waterdragers zijn het, in de goede zin van het woord. Op de flanken vinden wij Jan Kromkamp en Giovanni van Bronckhorst. Die laatste was dit seizoen een vaste waarde in het Champions Leauge-winnende equipe van Frank Rijkaard. Gio is een veredelde middenvelder die een linie terug is gezakt. Daardoor heeft hij in verdedigend opzicht de nodige beperkingen, maar daar staat tegenover dat deze oud-Feyenoorder in aanvallend opzicht zijn steentje meer dan bij kan dragen. Niet voor niets wordt hij nog steeds op handen gedragen door Het Legioen!

Het middenveld, de motor van het team, wordt bezet door alleskunner Philip Cocu, Mark- terug van weggeweest- van Bommel, en Wesley- bij gebrek aan Raffie- Sneijder. Een deksels drietal dat zowel in staat is een tegenstander af te jagen, als pressie te geven. Met de punt naar voren, of met de kont tegen de krib: deze musketiers staan hun mannetje!

De voorhoede bestaat uit Van the man Van Nistelrooij, Robin van Persie en de vliegensvlugge en aalgladde Arjen Robben. Een aanvalstrio waar menig voetballiefhebber zijn vingers kwijlend bij aflikt, maar ook een trio dat door veel verdedigers met angst en beven tegemoet zal worden getreden. Van Nistelrooij is natuurlijk de doelpuntenmachine die furore maakte bij Manchester, maar daar nu slachtoffer lijkt te worden van de grillen van coach Ferguson. Ruud heeft een neusje voor de goal: als hij niet zelf een schot afvuurt, dan speelt hij wel een hoofdrol in de nastoot. Die afvallende bal is voor hem! Hoe onrechtvaardig dat hij tegenwoordig persona non grata is bij de onberekenbare Ferguson. De liefde tussen die twee lijkt definitief bekoeld.

Met de flankspelers Robben en Robin van P. (die niet al te lang gelden nog in het beklaagdenbankje zat wegens een dubieuze verkrachtingszaak) hebben we twee sierlijke balkunstenaars in huis, die goed zullen zijn voor de nodige puike voorzetten. Maar als het moet, kunnen deze twee buitenspelers naar binnen trekken om schoten op vijandig doel af te vuren. Van Persie was destijds het rebelse zorgenkindje van Feyenoord-coach Bert van Marwijk, tegenwoordig heeft hij zich ruimschoots gerevancheerd door bij Arsenal met enige regelmaat in de basiself te starten. Misschien is hij nog een beetje een ongeslepen diamant, met zijn onvoorspelbaarheid zal hij menig tegenstander te snel af zijn. Robben is door suikeroom Abramowitch naar het Londense sterrenteam van Chelsea gehaald en ondervindt daar de nodige hinder van blessures. Robben heeft zich weliswaar ontpopt als een kwetsbare voetballer met spieren van glas, maar als hij speelt, dan gaat men ook massaal op de banken staan. Met recht is hij een speler waarvoor de mensen maar wat graag naar het stadion komen. Met een simpele voetbeweging kan hij een tegenstander in de luren leggen.

Helaas was IJzeren Rita onvermurwbaar en moeten wij het zonder zwarte parel Salamon Kalou stellen. Maar daardoor laten wij ons niet ontmoedigen; onze aanval is zo sterk dat coach Van Basten het niet eens nodig achtte Klaas-Jan Huntelaar mee te nemen. Elk ander nationaal elftal was verguld geweest met de aanwezigheid van een speler als The Hunter, voor Oranje is hij te min. Dat zegt genoeg.

Concluderend: organisatorisch staat Oranje als een huis. De automatismen raken zichtbaar ingeslepen en de onderlinge sfeer lijkt goed. Toch zullen eventuele zeges zwaar bevochten zijn. De beladen sfeer van een WK maakt elke wedstrijd tot een finale, een finale waarin ieder doelpunt uit het vuur moet worden gesleept. Klinkende overwinningen zullen alleen behaald worden door overzetbaarheid, teamgeest en technische brille. De knikkers worden pas aan het eind van de rit verdeeld, en voor die tijd is het zaak als één man achter onze jongens te staan.

Dus verf uw bakkebaarden oranje, versier uw straat, en roep te pas en te onpas ‘AANVALLÛH!!’ Steek wanneer u een camera gewaar wordt vooral twee duimen omhoog, oefen op de dommige blik, train uzelf in het drinken van verschaald bier en leg de bittergarnituur vast naast het vet. Hans Kraaij jr. wordt voor de periode van het eindtoernooi benoemd tot minister-president en de wijze woorden van Johan Cruijff dienen wij in ons op te zuigen als waren wij een spons. Maar dan zijn ook alle remmen los en vormen wij gezamenlijk een oranje front. Lekker gek doen is het credo, de hoofdprijs is het streven.

Niets staat een zonnige zomer nog in de weg! Jongens, let’s go!

De Chinezen komen

Om een of andere onverklaarbare reden is spam mij altijd bespaard gebleven. Blijkbaar ben ik geen interessante partij voor handelaren in penisvergroting, erectiepillen en lustopwekkende websites. Met mijn engelengezicht, voorbeeldige levenswandel en rechte rug behoor ik niet tot de doelgroep en afzetmarkt van types van duister allooi. Ik zou me bijkans beledigd gaan voelen.

Maar nu de Chinezen komen, moet ook ik eraan geloven. Onderstaand bericht bereikte mij heden morgen. Om de afzenders niet teleur te stellen, en mij te verzekeren van meer spam, ga ik gelijk maar al mijn spaargeld investeren in Chinese aandelen. Het fortuin lacht mij toe!

Touwtrekken

Van Beek: 'Waarom?'
Verdonk: 'Omdat ze valse persoonsgegevens heeft opgegeven.'
Van Beek: 'Waarom nu?'
Verdonk: 'Omdat ze dat tegenover Zembla onomwonden toegaf.'
Van Beek: 'Waarom zij?'
Verdonk: 'Omdat ze lid is van het parlement.'
Van Beek: 'Waarom zo?'
Verdonk: 'Omdat het arrest mij geen ruimte laat voor een beslissing of beoordeling. Ik kan alleen een constatering doen.'

Tenzij de hele Tweede Kamer daar anders over denkt natuurlijk (op Nawijn na), en je politieke positie daardoor in gevaar komt. Dan is er in elk geval ruimte om nog eens goed te kijken of er niet toch ruimte is.

Vergeet je paspoort niet

Hirsi Ali gaat eerder dan gepland weg uit Nederland. Zelf ontkent ze dat er sprake is van een vlucht, maar als de rechter heeft besloten dat je binnen vier maanden moet verhuizen, een televisieprogramma je staatsburgerschap onrechtmatig noemt, je niet zonder beveiliging over straat kunt en een partijcoryfee je van polarisatie beschuldigt, dan kun je wel van een vrijwillig vertrek spreken, een klein duwtje in de rug heb je toch wel gekregen, me dunkt.

Wat rest is een baan bij een denktank in de VS. Lijkt me een verstandige keuze. In elk geval verstandiger dan het Kamerlidmaatschap. Hirsi Ali wordt intern al langer verweten dat zij de diplomatieke vaardigheden mist om het fijne spel der Hollandse politiek te spelen. Een spel van concessie, pragmatiek en invloed. De frêle Somalische was in de Tweede Kamer een beetje als de olifant in de porseleinkast. Het Amerikaanse tweepartijenstelsel leent zich wellicht beter voor de aanpak van de polarisatie. Bovendien lonkt Hirsi Ali met haar filmscripts, essays, mediaoptreden, e.d. al langer naar een positie als opiniemaker en adviseur. Sommige mensen kunnen beter aan de rand van de arena staan dan er middenin. Hirsi Ali is zo iemand naar mijn mening.

Wat mij betreft mag ze Nederlander blijven. Haar leugens waren al langer bekend, dus waarom er nu wel om malen? Verder vind ik dat liegen tegen de Immigratie- en Naturalisatiedienst best mag verjaren na 14 jaar.

Nog even dit: her en der wordt de rol die de NOS speelde in de hele heisa rond de Zembla-uitzending aan de kaak gesteld (naast de kritiek op Zembla zelf). Zij die geloven in een onafhankelijke en volledig objectieve NOS mogen zich toch wel als blind en doof beschouwen, of in het meest positieve geval als vetederend naïef. Objectiviteit bestaat niet, bij geen enkel medium. Zorgvuldigheid is het beste en meest wenselijke alternatief voor subjectiviteit. Of de NOS zorgvuldig is geweest in haar aandacht voor de Zembla-uitzending weet ik niet; ik heb de bewuste uitzendingen gemist. Maar het is goed dat zij nauwlettend en kritisch in de gaten gehouden wordt. En het zou de programmamakers bij de publieke omroep sieren als zij wat minder onder één hoedje zouden spelen.

In de hitte van de strijd

Gletsjers op het West-Chinese Qinghai-Tibet plateau, smelten in een tempo van zeven procent per jaar.

En: De taliban hebben zich de afgelopen maanden in het zuiden van Afghanistan versterkt.

Wat dit in vredesnaam met elkaar te maken heeft? Ik moest aan dit soort berichten denken, toen ik vanaochtend deze passage las uit Kurt Vonneguts Slaughterhouse 5 uit 1969:

Over the years people I’ve met have often asked me what I’m working on, and I’ve usually replied that the main thing was a book about Dresden.
I said that to Harrison Starr, the movie-maker, one time, and he raised his eyebrows and inquired, “Is it an anti-war book?”
“Yes,” I said, “I guess.”
“You know what I say to people when I hear they’re writing anti-war books?”
“No. What do you say, Harrison Starr?”
“I say, ‘Why don’t you write an anti-glacier book instead?’”
What he meant of course, was that there would always be wars, that they were as easy to stop as glaciers. I believe that, too.

Kamervragen

Crazythoughts. Je moet het ze nageven: hier en daar hebben ze een punt.

Een kleine greep:

If an atheist has to go to court, do they make him swear on the Bible?

If Barbie is so popular, then why do you have to buy her friends?

If Milli Vanilli fell in the woods, would someone else make a sound ?

If masochists like to torture themselves, wouldn't they do it best by not torturing themselves? and if so, aren't we all masochist?

Why do you click on start to exit Microsoft Windows?

De hand van Maradona

Maradona heeft toegegeven dat niet God, maar Hijzelf destijds de bal met de hand beroerde. Hij deed zijn ‘bekentenis’ in een Duitse documentaire.

Twintig jaar lang heeft hij ontkend, waarom nu toch toegeven? De hand van God. De fantasie is oneindig veel mooier dan de waarheid. Is geen enkele leugen dan meer heilig? Is er geen ontzag meer voor de mythe? Stomme documentairemakers. Stomme Maradona.

Nu moeten we onze kinderen voor het slapengaan vertellen: ‘En hij schreef het toe aan de hand van God. Maar later gaf hij gewoon toe dat het z’n eigen hand was, hoor.’

Straks gaat Berlusconi ook nog toegeven dat hij de verkiezingen heeft verloren.

Google Latina

In de categorie ‘Je hebt er niks aan’, is hier:

Google in het Latijn!

Gij zult niet delen

Downloaden mag want muziek is te duur, luidde de kop van een nieuwsbericht dat ons afgelopen week bereikte. Het ging om de conclusie van een onderzoek dat Planet Internet had laten uitvoeren.

'Bijna de helft van de Nederlanders die wel eens muziek downloaden doet dit ‘illegaal’, dat wil zeggen, zonder te betalen. En hoewel ruim 40 procent dit diefstal noemt, zegt driekwart van de ondervraagden hiertegen geen morele bezwaren te hebben, vooral omdat ze muziek en films in de winkel te duur vinden’, vat Elsevier samen.

Illegaal? Ik heb altijd begrepen dat het volkomen legaal is om muziek of films te downloaden via bijvoorbeeld peer-to-peer programma’s. Het is alleen verboden om bestanden waarop auteursrechten berusten aan te bieden. Inderdaad, downloaden mag, uitwisselen niet. Dat je door het gebruik van zo’n peer-to-peer programma ook direct uploader wordt, zoals sommige bronnen beweren, klopt niet. Je kunt zelf bepalen of je iets deelt of niet. Dat is in elk geval bij Soulseek zo.

Hoe dan ook, dat muziek en films te duur zijn, daar ben ik het niet mee eens. Een nieuwe film kost op dvd rond de 20 euro, na een paar maanden zakt die prijs doorgaans naar 10 of 5 euro. Ik vind dat schappelijk. Muziek zakt meestal niet veel verder dan 10 euro. Een nieuw cd kost tussen de 15 en 20 euro. Tsja, ik heb het er voor over. Sommige mensen niet. Die kopen liever een Replay-spijkerbroek voor 150 euro.

De grote filosoof Hans Breukhoven beklaagde zich ooit over mensen die muziek te duur vinden. Aan een cd werken een stuk of dertig, veertig man (van opnameproductie tot fabricage). Die moeten allemaal betaald worden. Dan is 20 euro niet eens zo heel veel, zo berekende hij. Hij vergeleek het met het Nederlands boek, dat een vaste (redelijk pittige) prijs kent. Daar werken veel minder mensen aan, meende hij, maar daar hoor je zelden iemand over.

Ik snap die vaste boekenprijs ook niet helemaal. Het schijnt dat bij het afschaffen van de vaste boekenprijs de betere boekhandel zou verdwijnen, omdat die niet meer kan concurreren met grote ketens die voor lage prijzen bestsellers gaan aanbieden en weinig investeren in service. De boeken die maar door een kleine groep mensen worden gelezen, zouden daardoor mee verdwijnen met de gespecialiseerde boekhandelaar.

Wel steekt men in dit pleidooi voor de vaste boekenprijs, uitvoerig de loftrompet over de gulzigheid waarmee Nederlanders boeken kopen en de diversiteit van hun aankopen. We lezen als gekken, het aanbod is enorm. Wel hebben veel titels een beperkte afzetmarkt.

Bij afschaffing van de vaste prijs blijft die afzetmarkt wel bestaan, alleen de verkoper zou verdwijnen. Is het echt onmogelijk voor uitgevers om via een ander weg de koper te vinden, ervan uitgaande dat veel boekhandelaren failliet zouden gaan.

Ik blijf boeken namelijk verdomd duur vinden. Maar ja, ik koop dan weer voor 150 euro per maand cd’s.

Kan ik hier pinnen?

Het moge duidelijk zijn: terroristen zijn geen criminelen.

Veroordeelde criminelen zijn na het uitzitten van hun straf immers weer welkom om zich bij de rest van de vrije samenleving te voegen. Terroristen zijn na een paar jaar brommen niet per definitie terrorist-af.

De staat moet hen dus alle financiële armslag ontnemen. Zo is het namelijk afgesproken in VN-resolutie 1373. Wie weer gebruik wil kunnen maken van de Postbank-hypotheekadviseur, moet wachten tot de AIVD beslist dat hij of zij geen terroristisch risico meer vormt. Zelfs Leen van Frisia ('financieringen') kan gebrandmerkte terroristen niet aan een nieuwe keuken of badkamer helpen.

De advocaten van de Hofstadleden zijn uiteraard ontstemd, al zijn niet al hun argumenten even steekhoudend. Zo is volgens Plasman, raadsman van onder andere Mohammed B., ‘de VN-resolutie bedoeld tegen individuen en organisaties die de terroristische activiteiten van de Talibaan en Al-Qaeda (mede-)financieren.’

Het zal best dat die resolutie is opgesteld en aangenomen met Al-Qaeda in gedachten, maar Al-Qaeda noch de Talibaan wordt er in genoemd.

Ook vindt Plasman dat de rechter door de autoriteiten ingelicht had moeten worden over deze sanctiemaatregel. ‘Dan had de rechter er rekening mee kunnen houden bij de bepaling van de strafmaat. En misschien had hij voorzichtiger geoordeeld over deelname aan een terroristische organisatie.’

Helaas, de maatregelen staan los van het strafrecht, aldus een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. De AIVD treedt in deze dus op als aanklager en het kabinet als rechter. Zij bepaalt of en wanneer, op advies van de AIVD, de sanctie wordt opgeheven. Vrijspraak door de strafrechter had het opleggen van de sanctie dus niet in de weg gestaan. Waarom men dan wachtte met het opleggen ervan tot de Hofstadleden werden veroordeeld, is mij een raadsel. De sanctie staat toch los van het strafrecht, en de AIVD was toch al langer op de hoogte van de terroristische dreiging die van de leden uitging? Hebben we al die tijd toegestaan dat terroristen hun snode plannen financieren!

Dat een van de advocaten vreest dat de sanctie zijn cliënt de criminaliteit indrijft, lijkt me alleen maar een voordeel. Hoe eerder de AIVD constateert dat een voormalig Hofstadlid zijn dagen vult met autokraken en berovingen, hoe eerder hij zijn eerlijk gestolen geld weer op een rekening kan storten. Het terroristisch gevaar is immers geweken.

Slaap zacht.

Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach en Komt dat Allen Zien!

Weer of geen weer, aansprekende artiesten of niet, ondergetekende gaat elk jaar trouw naar Bevrijdingspop in Haarlem.

Meestal moet ik mijn plezier halen uit het weerzien met oude bekenden en de verdovende werking van lauw festivalbier.

Maar komende editie wordt een mijlpaal in mijn persoonlijke Bevrijdingspop-historie.

Waarom? Omdat Ramses Shaffy zijn opwachting zal maken!

Hoera!

Nou is Ramses voor mij meer dan een zanger wiens werk ik, eerlijk is eerlijk, nauwelijks ken. Ik woon namelijk tegenover een verzorgingshuis waar hij zijn dagen slijt. Vrijwel elke avond zit dit levende monument in de italiaan op de hoek, met een sigaret en een halflege fles rode wijn. Op straat ondersteunt een looprek zijn zwakke gestel. Soms meen ik een blik van herkenning in zijn troebele ogen te zien, wanneer onze wegen elkaar kruisen. Het zal ongetwijfeld mijn verbeelding zijn.

In elk geval vind ik hem een ontroerende verschijning, de verpersoonlijking van levensgenot.

Op 5 mei kunnen wij allen van hem genieten. Ik kijk er nu al naar uit. Mijn huidige Bevrijdingspop-hoogtepunt is namelijk een optreden van Boyzone.

U begrijpt mijn enthousiasme dus.

Terug in den Tijd

Schrik niet, dit blog isch niet oovergeenoomen door miinischter Donner.

Ik heb mijn tekschten geewoon laaten ver-dickboschiifeeeren.

Dick Bos, zegt u, dat wasch toch die voooroorlogsche deetectiive, die met den noodiige jiu-jitschuubeeweegingen allerlei geschpuisch aanpakte?

Preeciesch, en Dick Bosch isch daar dusch eenen paaroodie op.

Geeschteelijke vaadersch zijn teekeenaarschduoo Windig & Den Jong, die we naatuurlijk alleemaal kennen van Heinz.

Dus doe alsch ik en ver-dickboschiifeer uw tekschten (bij voorkeur interne bedrijfschmail).

Stemmingmakerij

Oei, Wilders en Verhagen zijn boos. De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) schrijft in een rapport dat Wilders en Verhagen zich schuldig maken aan 'islam-bashen' en stemmingmakerij.

WRR-onderzoeker Schoonenboom zegt over uitlatingen van Verhagen over de sharia: ‘Ik weet niet of het onwetendheid is of moedwil, maar het klopt niet en is onverantwoord.’

Verhagen is hierover not amused: ‘De WRR moet wetenschap bedrijven, geen politiek’, zo staat te lezen in Elsevier.

Nou heb ik het rapport (nog) niet gelezen, maar vooruitlopend op de zaken kan ik alvast stellen dat de conclusies van het rapport niet per definitie onwetenschappelijk zijn.

In het decembernummer van Analyses of Social Issues and Public Policy konden we immers (weer eens) lezen dat taal mensen hun perceptie (in dit geval van terrorisme) verregaand kan beïnvloeden. Niet verrassend misschien, maar wel wetenschappelijk onderzocht.

Iedereen die het idee heeft tegen wil en dank te zijn beïnvloed door ‘islam-bashers’, verwijs ik naar deze tekst van Tom Waits. Werkt bij mij in ieder geval als een effectief tegengif.